Niewygodna prawda o klimacie

- CO2 w stężeniach występujących w atmosferze ziemskiej jest gazem życia dla roślin. Bez niego niemożliwy byłby rozwój biomasy stojącej na początku łańcucha pokarmowego zwierząt, a w konsekwencji niemożliwe byłoby nasze istnienie - wyjaśnia w rozmowie z Trybuną Górniczą MAREK ADAMCZYK, autor raportu klimatycznego.

"Niewygodna prawda" ("An Inconvenient Truth") to sztandarowa lektura globalistów autorstwa Ala Gore'a, byłego wiceprezydenta USA, laureata pokojowej Nagrody Nobla z 2007 r. za działania na rzecz przeciwdziałania globalnemu ociepleniu. Czytał pan ją?
Owszem i uważam, że wnioski zawarte w tej książce nie do końca są prawdziwe, ponieważ dotyczą tylko stu kilkudziesięciu lat pomiaru temperatury i stężenia CO2. W historii Ziemi i panującego na niej klimatu to jedynie krótka chwila, czyli stan nieustalony, na który człowiek nie ma niemalże żadnego wpływu. Al Gore jako wytrawny polityk stosuje sztuczki socjotechniczne, aby pozyskać szeroki krąg zwolenników głoszonej przez siebie teorii. Działa na czytelnika obrazem i udawaną troską o dobro wspólne, dobro całej ludzkości. Na kilkunastu stronach swojej pracy "Niewygodna prawda" zamieścił zdjęcia cofających się lodowców. Mają one w sugestywny sposób pokazywać, że to człowiek jest odpowiedzialny za ich topnienie. Na dowód, że "dzieła" Gore'a są nadzwyczaj wiarygodne, podam przykład innej jego książki pt. "Earth in the Balance" ("Ziemia na krawędzi"). Gore pisał: "Dowiedzieliśmy się, że w niektórych miejscach w Polsce dzieci regularnie zabiera się pod ziemię do głębokich kopalni, by mogły odpocząć od gazów i zanieczyszczeń unoszących się w powietrzu. Można sobie niemal wyobrazić ich nauczycieli, wyprowadzających dzieci tymczasowo z kopalni, trzymających kanarki, by ostrzegały o tym, że dalsze przebywanie na powierzchni jest niebezpieczne". W tym miejscu wypada "pogratulować" Senatowi Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu za przyznanie tytułu doktora honoris causa tak wybitnemu człowiekowi, najlepszemu znawcy zagrożeń środowiskowych występujących w Polsce i na świecie.

Skupmy się jednak na pierwszej publikacji Gore'a. Jest pan w stanie wprost zaprzeczyć temu, co mówi były amerykański wiceprezydent?
To nie jest wielką sztuką. Wystarczy przytoczyć kilka danych historycznych. Otóż CO2 w stężeniach występujących w atmosferze ziemskiej jest gazem życia dla roślin. Bez niego niemożliwy byłby rozwój biomasy stojącej na początku łańcucha pokarmowego zwierząt, a w konsekwencji niemożliwe byłoby nasze istnienie. Stężenie to nie jest stałe, ale zmieniało się o kilkaset procent w ciągu ostatnich 600 mln lat. Wielokrotnie bywały takie okresy, w czasie których stężenie CO2 rosło, w przeciwieństwie do temperatury. W czasie trwania kambru w pewnym momencie jego stężenie wzrosło o przeszło 50 proc. Z kolei w czasie trwania ordowiku przy wzroście koncentracji gazu średnia temperatura Ziemi spadła z 22 st. C do 12 st. C. Można stąd wysnuć wniosek w oparciu o trendy sięgające nie stu kilkudziesięciu, ale dziesiątek, czy setek milionów lat, że wzrost stężenia CO2 nie wpływa na wzrost temperatury na ziemi. Żeby zrozumieć zagadnienia związane z rolą CO2 w atmosferze, musimy mieć wiedzę, ile węgla jest na Ziemi i pod jakimi postaciami. Proszę zwrócić uwagę, że zawartość CO2 w atmosferze to niewiele ponad 1,2 proc. tego, co jest rozpuszczone w wodach mórz i oceanów. Między zwrotnikami Koziorożca i Raka CO2 jest wydzielany, a w okolicach podbiegunowych obydwu półkul ziemskich jest rozpuszczany w wodzie. Ciepły ocean pozbywa się CO2, a zimny ocean go pochłania. Zwiększenie wydzielania lub pochłaniania CO2 spowodowane jest przez jeden zewnętrzny czynnik - intensywność promieniowania słonecznego. Słońce ma ogromny wpływ na zjawiska klimatyczne występujące na Ziemi, a tym samym na panującą na niej temperaturę. Ze Słońca pochodzi ponad 98,5 proc. energii ogrzewającej Ziemię.

O ile się orientuję, to średni okres cyklu podstawowego trwa ok. 11 lat.
No i proszę. Myśli pan kategoriami Ala Gore'a. Otóż aktywność Słońca jest zmienna, a średni okres cyklu podstawowego trwa - owszem - ok. 11 lat, lecz są jeszcze cykle występujące co 22, 80-90, 400, a nawet co kilka tysięcy lat. Zdarza się jednak, że cykle te zanikają. Odkrył to Edward Maunder w 1890 r. Najdłuższy okres zaniku plam słonecznych miał ostatnio miejsce w latach 1645-1715 i spowodował duży spadek temperatury w okresie tzw. małej epoki lodowcowej (1350-1859). Średnia temperatura w Europie spadła wtedy o 4 st. C, w stosunku do okresu ocieplenia średniowiecznego, co wywołało tak srogie zimy, że Bałtyk zamarzał całkowicie i stawał się "lodową autostradą" dla wojsk szwedzkich. Budowano wtedy karczmy na Bałtyku dla obsługi przeprawianych wojsk. Z kolei w Alpach w tym czasie, rozrastające się lodowce zniszczyły kilka wiosek szwajcarskich, a w Anglii i Holandii na zamarzniętych rzekach i kanałach organizowano ślizgawki. Kroniki historyczne donoszą nawet o lipcowych opadach śniegu w Paryżu. Patrząc na historię klimatu, kilkaset lat wcześniej ocieramy się o okres ocieplenia średniowiecznego, rozpoczynającego się w X wieku i związanym z wielką aktywnością słońca. Wtedy to Wiking Eryk Rudy ok. 985 r. stanął na czele flotylli 25 statków, popłynął na zachód i zasiedlił Grenlandię (nazwa oznacza Zielony Kraj). Wikingowie zamieszkiwali ją ok. 400 lat, hodując w tym czasie bydło, uprawiając ziemię.

To jaka w tym czasie panowała tam temperatura?
Na pewno była dużo wyższa niż obecnie. Co wywołało jej wzrost? To nie mogła być antropogeniczna emisja CO2, bo po prostu jej nie było. To wzrost aktywności słońca, ale również i wzrost emisji CO2 do atmosfery z podgrzanych mórz i oceanów. Gdyby to CO2 był odpowiedzialny za wzrost temperatury na Ziemi, to jej rozkład powinien być równomierny po całej jej powierzchni i powodowałby topnienie pokrywy lodowej wokół bieguna południowego jak i północnego, a tak nie jest.

Sugeruje pan, że mamy ochłodzenie klimatyczne?
Ja sugeruję, że większym prawdopodobieństwem jest to, że wchodzimy w okres ochłodzenia. Zasięg lodu na południu naszego globu jest bowiem większy od średniej wieloletniej, co można uznać za postępujące ochłodzenie klimatu Ziemi. 26 września 2012 r. pokrywa lodowa mórz położonych wokoło bieguna południowego osiągnęła 19,44 mln km kw, czyli najwięcej w historii pomiarów! Tych danych nie przedstawił Al Gore w swojej książce "Niewygodna prawda", bo są naprawdę niewygodne i zaprzeczają przedstawianej tam teorii globalnego ocieplenia.

Ale 14 marca 2005 r. raport World Wildlife Fund stwierdził, że lodowce w Himalajach należą do najszybciej znikających w wyniku ocieplenia klimatu.
Ciekawe. Bo rok później wydanie American Meteorological Society's Journal of Climate potwierdziło powiększanie się powierzchni lodowców w Himalajach.

Ktoś zatem manipuluje danymi?
Robi to grupa polityków i pseudoekologów zainteresowanych zastraszeniem ludzkości globalnym ociepleniem i jego konsekwencjami oraz powołaniem rządu światowego, mającego nadzorować dystrybucję pieniędzy przeznaczonych na walkę z antropogeniczną emisją CO2. Chodzi tu o kapitały rzędu kilkudziesięciu miliardów dolarów w skali roku. Ileż można tu uszczknąć wielkich pieniędzy, choćby tylko z małej prowizji od zarządzania środkami. Toż to wspaniały i bezpieczny interes.

Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.