ROLINGSTONSI A KŁOPOTY Z NADMIAREM
No i proszę. To, za czym ludzie gotowi są pędzić na drugi kraniec świata i płacić ciężkie pieniądze, nagle przyszło do nas, i to całkiem za darmo. Przyszło w ogromnej obfitości. Rzekłbym, że nawet w pewnym nadmiarze, jakby chcąc nam wyrównać to, co traciliśmy w okresach niedoborów i deficytów. Dać nam satysfakcję zadośćuczynienia. Choć może nie wszyscy mieli równy niedosyt z tego powodu, a niektórzy to nawet wcale go nie mieli. W każdym razie mamy coś, o czym zwykle - szczególnie latem - marzymy, do czego tęsknimy, co wydaje się niezbędnym warunkiem letniego zadowolenia z urlopu i życia. Mamy to od kilku tygodni i wszystko wskazuje na to, że jeszcze dość długo mieć będziemy. Mamy upał!
I w tym momencie słyszę "uszami wyobraźni" te kaskady gorących słów - a może w tym przypadku należałoby powiedzieć lodowatych słów - lejących się na moją głowę jak deszcz, którego nie ma. Bo coś mi się zdaje, że to, za czym tak bardzo tęsknimy, że gotowi jesteśmy za tym pędzić na drugi koniec świata i płacić ciężkie pieniądze, gdy przychodzi do nas samo, wcale miłym gościem nie jest, a my jesteśmy gotowi uciec od tego na drugi koniec świata, płacąc ciężkie pieniądze za coś wręcz przeciwnego, czyli za chłód, którego nie lubimy, gdy w pewnym momencie przychodzi do nas w obfitości takiej, jak teraz upały.
Upały wcale nierekordowe - jak podali statystycy od pogody - i wcale nie wszędzie tak długotrwałe, jak na naszej pięknej śląskiej ziemi. I w tych naszych ambiwalentnych nastrojach, rozkołysanych jak łódka na falach, szarpiących naszym całym jestestwem aż do najgłębszych jego głębi, ujawnia się cała prawda o naszej ludzkiej naturze, która przeważnie nigdy nie jest zadowolona ze stanu posiadania, lecz raczej jest niezadowolona ze stanu nieposiadania. Taka postawa oczywiście kompletnie niweczy jakąkolwiek możliwość radowania się z tego, co jest, dopóki to coś jest. Natomiast pozwala na dogłębne, precyzyjne zamartwianie się z powodu tego, czego nie ma, a chciałoby się, żeby było.
Zatem satysfakcję osiągamy przez brak satysfakcji. No bo jeśli jesteśmy skłonni zamartwiać się z powodu czegoś, czego nie ma - w dodatku nie mając większego wpływu na to, czy to jest, czy tego nie ma - a nie cieszyć się, że coś jest - ba, denerwując się nawet, że to coś właśnie jest, zapominając, że jeszcze niedawno zamartwialiśmy się, że tego nie ma, więc po tym klarownym wywodzie mogę jedynie skonstatować, że czerpiemy radość i satysfakcję z braku powodów do radości satysfakcji. Choć wiecznie młody zespół The Rolling Stones przed laty wyraził inny pogląd na ten temat w słynnym przeboju "I can't get no satisfaction" - ale też to dotyczyło innych aspektów naszej egzystencji. Ot, ludzka natura. I nie wiem, czy ona tylko taka u nas - w najszczęśliwszej ze wszystkich krain, której błogi pejzaż roztacza się od Rozewia po Rysy i od Puszczy Białowieskiej do błoni, które raz w roku zamieniają się w farmę Woodstock. Czy ona taka tylko w dumnym narodzie zamieszkującym te rubieże i już przez sam ten fakt - choć nie tylko - zasługującym na miano "wybranego", a na pewno "wyjątkowego", czy też ta natura drzemie i w innych nacjach - nawet tych egzotycznych?
Coś mi się zdaje, że jest ona przyrodzona wszystkim ludziom, ale nie u wszystkich jednakowo ukierunkowana. Bo gdy u jednych jest czystą złością z przytupywaniem, pokrzykiwaniem lub wiecznym biadoleniem, wymachiwaniem rękoma i zgagą, u innych uruchamia nie tyle kończyny i aparat mowy tudzież woreczek żółciowy, ile najgłębsze warstwy kory mózgowej. I dlatego gdy jedni tupią w bezsilnej złości lub biadolą, inni szukają korzyści i zadowolenia. Bo pomyślmy tylko - kiedy znowu zdarzy się taka okazja do kąpieli wodnych i słonecznych bez konieczności pędzenia na drugi koniec świata za ciężkie pieniądze i okazja do zarobienia ciężkich pieniędzy na lodach, napojach i klimatyzatorach?
Z NAUKOWEGO PÓNKTU WIDZENIA
Wiele uwagi poświęca się obecnie rodzinie. Zajmują się nią naukowcy i politycy. Starają się przebadać różne aspekty jej funkcjonowania i wytyczyć jak najlepsze ścieżki rozwoju. W tym celu przeprowadza się różne ankiety i sondaże - także wśród dzieci. Dzieci chętnie uczestniczą w tych przedsięwzięciach, udzielając wyczerpujących odpowiedzi. Oto przykład takiego opisu: "Moja rodzina składa się z ojca, matki i mnie. Ojciec i matka są starsi ode mnie, ja jestem najmłodszy". Niewątpliwie niejeden poważny wniosek można wysnuć na takiej podstawie, czego badaczom szczerze życzę.
ZAGADKA
(Niejedna...)
- W co mogą się bawić dwie monety?
- W orła i reszkę...
- Co myśli zniszczony wachlarz?
- Przeminęło z wiatrem...
- Jaka jest opinia farby olejnej o obrazach Rubensa?
- Nie, to nie olej! To tłuszcz!!!
W MARKLOWICACH, WĄCHOCKU I GDZIE INDZIEJ...
- Dlaczego w niedzielne poranki zamyka się główną drogę w Wąchocku? - Bo sołtys prasuje spodnie przed pójściem do kościoła. Przy pomocy walca drogowego...
- Dlaczego mieszkańcy Marklowic masowo kupują koła ratunkowe? - Żeby nie utonąć w długach...
- Kiedy w Rzykach powstał pierwszy kryty basen?
- Kiedy sołtysowi piwnicę zalało...
KÓNSKI Z BELE KÓND
Naukowe podejście Pewien niezbyt dobrze wykształcony, ale za to niezwykle przemądrzały hajer "znał się" dosłownie na wszystkim. Nie było tematu, począwszy od uprawy pietruszki i hodowli królików, a skończywszy na fizyce kwantowej i mikrobiologii, do którego nie wtrąciłby swoich trzech groszy tonem mędrca. Kiedyś szedł z kolegą na piwo do parkowego baru. Po drodze rozprawiali o ptakach, które przelatywały obok lub siedziały na drzewach i krzakach. Hajer oczywiście wszystko "wiedział najlepiej" i wreszcie tak zdenerwował kolegę, że ten rzekł:
- Słuchej inoś, jakeś taki móndry, to powiydz, kiery z tych ptoków, co siedzóm na tamtyj gałynzi, to je kos, a kiery dzierzba?
- Aleś ty je gupi - odparł hajer tonem wyroczni - przeca dzierzba to je tyn ptok, co siedzi kole kosa...
Zapobiegliwość
Podczas spaceru w parku Ecik karmił wiewiórki. Jedna z nich ugryzła go w palec u ręki, którą podawał jej herbatnika.
- Ty musisz z tym iść do dochtora - radzą Ecikowi koledzy.
- A idźcie! Co za gupoty? Z takim psińcym do dochtora??? - obrusza się Ecik.
- Ja chopie! Dyć z tego możesz dostać wścieklizny! Wiysz, jako to je groźno choroba? Jeszcze zaczniesz inkszych gryźć i inksi z tego zachorujóm na śmierć!
Ecik zamyślił się, po czym usiadł w kącie i zaczął coś pisać na kartce.
- Ecik, co to robisz? - pytają koledzy. - A nic takigo. Ukłodóm lista tych, kierych byda gryz...
Savoir vivre
(stare, ale zawsze miłe o tej porze roku)
Podczas popołudniowego spaceru w letniskowej miejscowości chłopak ze Śląska zagaduje dziewczynę z Polski: - A jak mosz na imie? - pyta chłopak. - Joanna - odpowiada dziewczyna. - Anna, piyknie, a jo Achim...
Przyganiał kocioł garnkowi...
Na ulicy niewidomy wpadł na garbatego z takim impetem, że niewidomy objął garbatego rękoma, żeby nie runąć na ziemię. Po ułamku sekundy konsternacji, w przekonaniu winy garbatego za incydent, niewidomy rzekł sarkastycznie:
- Cóż to, wybieramy się z plecaczkiem na wycieczkę?
- No, jak pan widzi - odparł garbaty równie sarkastycznie...
Niewybrednie i na czasie
- Jaki masz rozmiar butów - pyta kolega kolegę.
- Czterdzieści...
- No popatrz, jak to się można pomylić, a śmierdzi jak co najmniej pięćdziesiąt...
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH...
Niebo i dupa - dwie zasadnicze dźwignie.
Emil Zola
Pyrsk!!!
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
