Hanysy i gorole, łączcie się w uśmiechu!

ŚWIATEŁKO W CZARNEJ DZIURZE...
Podczas Świąt obejrzałem w telewizji stary, włoski film. Ramota straszna, ale urocza i w gwiazdorskiej obsadzie. Sophia Loren, Marcello Mastroianni, Vittorio de Sica... Ważną częścią fabuły filmu była kwestia pobierania podatków. Rzecz działa się 500 lat temu i to na południu Włoch, więc realia kompletnie nie przystające do dzisiejszych, ale... No właśnie: fiskus okazuje się nie zmieniać swej natury. Jednym z ciekawszych, był podatek od deszczu. Co prawda deszcz nie padał, ale mógł. Od razu skojarzyło mi się to z tu i ówdzie pobieranymi opłatami od deszczówki. Płaci się od powierzchni dachu, a nie hektolitrów spływającej z niego wody - co jest pierwszym kuriozum. Bo jeśli już, to w każdej rynnie powinien być licznik. Jeśli woda nie jest odprowadzana do miejskiej instalacji, tylko na ogródek, to też się płaci - i to drugie kuriozum. A trzecie to takie, że komuś w ogóle przyszło do głowy brać opłaty za wodę, która spada z nieba i gdzieś sobie spływa bez względu na to, czy ma po drodze czyjś dach, czy nie.

Zgodnie z tą logiką, kolejnym podatkiem może być opłata od zapachu kwiatów na rabatce. Przy czym punktem wyjścia nie byłoby posiadanie rzeczonych kwiatków, lecz ilość kubików powietrza nad działką. Szybko należałoby też wprowadzić podatek od słonecznego światła. Przy czym powinien zostać rozbity na dwie części - żeby było sprawiedliwie (wszak sprawiedliwość jest nadrzędnym celem działania naszego państwa). Więc jedna część to podatek za światło wpadające przez okna do pomieszczeń. Tu sprawa prosta, bo liczyłoby się od łącznej powierzchni posiadanych okien i objętości pomieszczeń. Druga część, to sprawa bardziej skomplikowana. Niezbędna jest indywidualna opłata od każdego obywatela. Żeby stworzyć odpowiedni algorytm, należy uwzględnić fakt chodzenia po słonecznej i zacienionej stronie ulicy, spacery w cienistych parkach i po nasłonecznionych plażach. Zamieszkiwanie na południu lub północy naszego wspaniałego kraju. Do tego dochodzą takie problemy, jak niedowidzenie, zaćma, całkowita ślepota. Praca w pomieszczeniach i na zewnątrz. Problem górników pracujących pod ziemią i kanalarzy... To wszystko trzeba wziąć pod uwagę i stworzyć odpowiedni system domiarów i ulg. Wierzę, że armia znakomitych urzędników w Ministerstwie Finansów poradzi z tym sobie - bo nie mam żadnych wątpliwości, że w naszym świetnie, sprawiedliwie zarządzanym państwie, ktoś wreszcie zauważy brak tego podatku i możliwości, jakie on niesie dla całego społeczeństwa.

A to przecież dopiero pierwszy krok w procesie naprawy publicznych finansów. A gdzie kasy fiskalne dla żebraków? A podatek od jałmużny??? I to podwójny: bo odprowadzać powinien i ten, który daje i ten który bierze. Ten, który bierze z oczywistych względów: po pierwsze, ma przychód - więc musi go wykazać w podatku PIT; po drugie, prowadzi działalność gospodarczą więc obowiązuje go podatek CIT. Ten, który daje, po pierwsze powinien w jałmużnie uwzględnić podatek VAT, który wliczany jest w cenę każdej usługi. Jeśli płacimy - dajmy na to szewcowi, za reperację butów - to w cenę tej usługi wliczony jest VAT. Żebrak świadczy nam usługę stokroć cenniejszą. Dzięki niej czujemy się lepsi, rzec można, poprawia się nasz dobrostan, nasz komfort życia, więc VAT - i to z najwyższego przedziału jest zasadny. Po drugie powinno się uiścić opłatę od transakcji finansowych. A może jeszcze i trzecia opłata by się przydała: od dóbr luksusowych...

I ja, Drodzy Czytelnicy, zupełnie nie rozumiem, jak przy takich potencjalnych możliwościach uleczenia publicznych finansów, nasze państwo ciągle ma tę czarną dziurę??? W budżecie...
Jurek Ciurlok "Ecik"

HANYSY I GOROLE, ŁĄCZCIE SIĘ W UŚMIECHU!

PRZYSŁOWIA I POWIEDZONKA
Mo pysk, jak próg uod haźla - barwniejsze określenie tzw. "niewyparzonej gęby".
Mo sie, jak groch przy drodze - no tak: niedobrze być przez wszystkich skubanym...
Małyj wody na moc młynów niy do sie gnać - bo czasem nawet na jeden jej nie wystarczy.
Małych dzieci straszóm bebokiym, a wielgich - piekłym - a potem ani bebok, ani piekło...
Małych złodziei wiyszajóm, tym wielgim sie kłaniajóm - to znamy!
Mosz co robić, to sie imej: obiecołżeś, to dotrzimej - to jakieś niemodne już chyba...

BAJECZKI
Chcę Państwu przypomnieć jeden z najdłużej trwających cykli w dowcipie i to specyficzne polski wynalazek, w dowcipie innych społeczności nieobecny. Narodził się w latach powojennych i trudno dziś dociec gdzie, w jaki sposób z jakiego powodu. Zaliczyć go trzeba do humoru purnonsensowego, absurdalnego. To tzw. "bajeczki". Konstrukcja jest prosta. Zadaje się pytanie: "Znasz bajeczkę o...". Po odpowiedzi przeczącej, przytacza się "bajeczkę". W formie pisanej nie zadaje się pytania, lecz od razu wyjaśnia. Ot, tak: Bajeczka o dźwigu: Zamknij dźwi gówniarzu.

Jedną z pierwszych "bajeczek", jakie poznałem - i to we wczesnych latach 60. ub. wieku - była:
Śląska bajeczka o Nataszy: na, tasza i leć po piwo.
Ale były taż inne:
o selerze: matka pierze, jo se leże.
o manatkach: nie ma natki, nie będzie sałatki.
o groszku: na nerwach mi grosz kuźwa.
o powidłach: po widłach są duże dziury w plecach.
Cdn.

ECIK NA MANEWRACH
Święty spokój
Rozmawia dwóch wojaków, którzy ochotniczo zgłosili się do armii.
- Wiesz kolego, zaciągnąłem się, bo nie mam żony, dzieci, a lubię jak się coś dzieje.
- Ja inaczej - powiada drugi żołnierz. - Mam żonę, dzieci, teściową, a lubię mieć spokój...

Pełne zrozumienie
Dziewczyna pewnego żołnierza otrzymała od niego telegram: Przyjadę w sobotę, jeśli będę mógł". Natychmiast mu odpisała: "Będziesz mógł. Przyjeżdżaj!".

Czytanie w myślach
- Szeregowy Ecik!!! Widzicie tamto drzewo?!
- Melduja, że widza!!! Ale niy leca...

SZCZYTY
Różnicy zdań: Ona utrzymuje, że jest z nim zaręczona, on zaręcza, że ją utrzymuje...
Pecha w oszustwie: Uczyć się przez kilka lat podrabiać podpis szefa i osiągnąć perfekcję w dniu jego zdymisjonowania...

KÓNSKI Z BELE KÓND...
Ach, ta starość...
Rozmawiają dwie starsze panie:
- Wiesz, moja droga, ja bez okularów to już nawet spać nie mogę...
- Niemożliwe! Ale dlaczegóż???
- Bo nie poznaję ludzi, którzy mi się śnią...

Pomyłka
O czwartej nad ranem u Ecika zadzwonił telefon. Ecik wstał, powlókł się do aparatu, podniósł słuchawkę i zaspanym głosem powiedział:
- Słucham...
- Czy to numer 32 555 55 55? - usłyszał w słuchawce.
- Nie, to 32 55 55 555 - odparł ciągle zaspanym głosem.
- A to bardzo przepraszam, że pana zbudziłem - rzekł głos w słuchawce.
- Nie szkodzi - odparł uprzejmie Ecik. - I tak musiałem wstać, bo dzwonił telefon...

Taki mądry
Mały Antoś prosi starszego brata:
- Poproś mamę, żeby mi dała na kino...
- A sam nie możesz? Mama jest tak samo moja, jak twoja...
- No tak, ale ty ją dłużej znasz...

Postęp w medycynie
Pewien młodzieniec był kleptomanem. Znosił do domu wszystko, co mu wpadło w ręce. Nie pomagały żadne terapie. Aż rodzice trafili z nim do specjalisty o długim stażu w amerykańskich ośrodkach psychologicznych. Specjalista zalecił sposób postępowania i kazał przyjść po miesiącu.
- I cóż? Czy moja terapia poskutkowała?
- Och tak, panie doktorze. Postęp jest kolosalny. Syn nareszcie przestał znosić te wszystkie niepotrzebne przedmioty. Ogranicza się wyłącznie do rzeczy cennych i do pieniędzy...

BOJTLIK Z FRASZKAMI
Jan Izydor Sztaudynger
Egsegi monumentum

Wierzył, że jest ze stali,
Zniknął, gdy podmuchali!

MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH...
Wszyscy ludzie, nie raz w życiu muszą być dobrymi aktorami! No, może za wyjątkiem kilku gwiazd z telewizyjnych seriali...
Pyrsk!!!

Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.