PILNIE ZAPYLAJMY...
Jako że przed nami kilka wolnych dni i przynajmniej niektóre z nich mają być pogodne, to i ja postaram się dostroić do ogólnej atmosfery luzu. Tym bardziej że ponoć ostatnimi czasy samych ciężkich spraw się imałem, a tu wiosna: ptaszki świergolą (na wyścigi z politykami), kwiaty zakwitają (jak głębokie sentencje komentatorów naszej rzeczywistości), owady zapylają (niska emisja mniej, bo jest ciepło). Zatem sam optymizm, jak państwo widzą. Może dla alergików mniejszy, bo zapylane kwiatki pylą. Tzn. pylą bez względu na to, czy są zapylane, czy też nie. Rzec można, że niektóre pylą nadaremno. Jednakże siły witalne przyrody i walka o przetrwanie gatunku robią swoje i mimo marnotrawstwa w obszarze zapylania, wyniki są niezłe. Przede wszystkim dzięki staraniom zainteresowanych, co pięknie skwitował fraszką Jan Izydor Sztaudynger:
Rzekła lilia do motyla:
- Nikt nie patrzy, niech pan zapyla!
Zaś od drugiej niejako strony zainteresowanych "zapylaniem" pobrzmiewa niezmiennie prośba, wyartykułowana przez Wojciecha Młynarskiego w słowach: "Dziewczyny, bądźcie dla nas dobre na wiosnę".
Jednakowoż nie batalia o przetrwanie gatunków czy choćby starania - co prawda nie zakończone pojawieniem się kolejnych osobników, lecz jakoś tam ku temu prowadzące - zaprzątają dzisiaj moją uwagę. Zastanowiło mnie natomiast bogactwo znaczeniowe słowa "pylić" i jednocześnie zmienność językowych upodobań. Bowiem nie tak dawno temu słowo to było używane nieomal tak samo uniwersalnie, jak dziś inne słowo, także na "p", które przed wiekami dotyczyło puszczania gazów, a potem poszerzyło swój zakres semantyczny do tego stopnia, że dziś może zastąpić każdą część mowy oraz opisać cały otaczający nas świat i nas w tym świecie z "zapylaniem" w pierwszym rzędzie. Weszło nawet do przysłów, z których bodaj najstarsze brzmi: "P..... licie Hipolicie". Czasownik "pylić" nigdy nie był aż tak synonimiczny, ale docenić go trzeba. Zatem: "pylić", czyli sprzedawać, "opylić" - sprzedać, i to zarówno uczciwie, jak też po pasersku lub wciskając komuś bubla, zaś "spylić" - poza poprzednimi znaczeniami - oznacza jeszcze szybką sprzedaż i handlowy sukces, czyli powód do dumy.
Lecz może też być powodem do wstydu, bo "spylić się" to tyle, co zanieczyścić powietrze, zaś "spylić" skądś to uciec, "spylać", czyli uciekać - no cóż, czasem trzeba. "Popylać" to szybko biec. Można też "popylać" z robotą, ale bez przesady. Na Śląsku: "pylnąć się" po coś lub dokądś, tzn. szybko pobiec - np. do sklepu za róg, gdy zabawa się dopiero rozkręca i towarzystwo jeszcze nie jest wystarczająco "napylone". "Pylać" można gdy się ma mało czasu albo jest się z natury szybkim. Ktoś szybki to po śląsku "pyla" od "pylania". Po polsku "pylanie" to "zasuwanie". I tu pojawia się wyższość śląskiego. Bo od "pylać" powstał "pyla" - rzeczownik z uznaniem określający człowieka, który "pyla", "popyla", potrafi "się pylnąć". A jak podobny rzeczownik utworzyć od "zasuwać"? Jak nazwać kogoś, kto "zasuwa", potrafi to i owo, temu i owemu "zasunąć", a czasem "posunąć"? Czy ktoś taki to "zasuwa", a może nawet "Zasuwa"??? I z tym dylematem zostawiam Państwa na długi weekend.
Jurek Ciurlok "Ecik"
HANYSY I GOROLE, ŁĄCZCIE SIĘ W UŚMIECHU!
Z TASZY LISTONOSZA
Niedomyślny
Ładna młoda dziewczyna poszła ze swojej wsi na targ do pobliskiego miasteczka na zakupy. Zabawiła jednak przy straganach dłużej niż zamierzała i musiała wracać po zmierzchu. Traf chciał, że w tym samym czasie tą samą drogą wracał do wsi rosły, ale bardzo cichy i nieśmiały chłopak z sąsiedniego gospodarstwa, który niósł liczne sprawunki. Szli w milczeniu dłuższą chwilę, aż dziewczyna spróbowała rozpocząć rozmowę:
- Wiesz, zastanawiam się, czy słaba i bezbronna dziewczyna, taka jak ja, powinna wędrować po ciemku z silnym, wielkim mężczyzną, takim jak ty?
Chłopak nic na to nie odpowiedział, popatrzył tylko ze zdziwieniem. Po dłuższej chwili milczenia ona znów spróbowała rozmowy:
- Trochę mi straszno tak iść samej z tobą w tych ciemnościach. Nie wiem, czy coś nieprzyzwoitego nie chodzi ci po głowie.
- Słuchaj - odparł chłopak - wracam z targu. W jednej ręce niosę kurę i łopatę, a w drugiej trzymam wiadro i postronek, na którym prowadzę kozę. Jak miałbym ci coś zrobić?
Dziewczyna zamyśliła się, a po dłuższym namyśle rzekła:
- Wiesz, przyszło mi tylko tak do głowy, że gdybyś wbił w ziemię łopatę, przywiązał do niej kozę, a kurę przykrył wiadrem, to mogłabym być w niezłych tarapatach...
Prawdziwa przyjaźń
Idzie policjant i prowadzi pingwina. Trzyma go za skrzydło jak dziecko za rękę. Spotyka go kolega i pyta:
- Co ty robisz z tym pingwinem?
- A przyplątał się i nie wiem, co z nim zrobić.
- Toż przecież zaprowadź go do zoo!
- Oj, świetna myśl! Że też na to sam nie wpadłem!
Po paru godzinach spotykają się ponownie, a policjant nadal z pingwinem. Kolega pyta:
- Przecież miałeś zaprowadzić go do zoo?!
- I zaprowadziłem. Było świetnie, ale teraz idziemy do kina...
Nieporozumienie
Majówka. Na brzegu jeziora miota się zrozpaczony mężczyzna, a w jeziorze przewrócona łódka i ktoś tonący. Mężczyzna wyraźnie nie wie, co robić. Wreszcie zauważa wędkarza, do którego podbiega i zrozpaczonym głosem krzyczy:
- Proszę!!! Ratuj moją żonę!!! Ja nie umiem pływać! Dam ci stówę, tylko ratuj ją!!!
Wędkarz bez zastanowienia rzuca się w wodę, a po chwili wyciąga na brzeg ledwo żywą kobietę i mówi do mężczyzny:
- Udało się! Teraz czekam na obiecaną nagrodę...
- Jest jeden szkopuł - odpowiada mężczyzna - kiedy zobaczyłem naszą przewróconą łódkę, byłem pewien, że w środku była moja żona. Teraz widzę, że to teściowa.
- Rozumiem - mówi wędkarz, sięgając do kieszeni. - Ile ci jestem
winien???
ZAGADKA
Jak się nazywa szef firmy produkującej rolety?
Chevrolet...
PRZYSŁOWIA I POWIEDZONKA
Licho to fara, kaj faroż sóm dzwonić musi - no zaraz, a wskazania papieża Franciszka?
Ludkowie, niy grejcie w karty, bo w kartach czort zawarty - ale o jaką grę chodzi? O każdą?
Ludzie sie radujóm latu, a pszczoły kwiatu - dziś już o tym była mowa, zdaje mi się...
Łakómy je nojprzidatniejszy ludzióm, jak umiyro - drastyczne!
Łata na łata bić, a w karczmie gorzołka pić - oj to, to, to!
Z NAUKOWEGO PUNKTU WIDZENIA
Niewątpliwie jednym z najtrudniejszych do pojęcia zagadnień naukowych jest teoria względności. Dlatego należało wymyślić coś, co przybliży ją i pozwoli zrozumieć wielkim rzeszom społeczeństwa, nieobytego z wyższą matematyką i fizyką. Jako że potrzeba matką wynalazku, więc taką przystępną wersję wymyślono. Oto teoria względności w ujęciu popularnym i dla każdego zrozumiałym. Otóż żeby ją komuś wytłumaczyć, to ten ktoś powinien tłumaczącemu wetknąć palec w zadek. Wówczas jeden i drugi będą mieli palec w zadku, ale to nie będzie to samo. Słuszność tej tezy można potem zweryfikować przy pomocy węchu.
SZCZYT
Szybkości:
Zamknąć szufladę na klucz tak szybko, by zdążyć wrzucić jeszcze klucz do środka...
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH...
Gdy leżąc w łóżku, czujesz się przygnieciony ciężarem myśli, to przewróć się na drugi bok: wówczas myśli będą przygniecione tobą...
Pyrsk!!!
Piszcie: ecik.gornicza@gmail.com
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
