Nasz klient, nasz pan!!! Slogan, który zawsze głównie był sloganem nieprzekładalnym na praktykę. Dziś już nawet nie jest sloganem. Nikt nawet nie usiłuje go przypominać. Może częściowo z obawy, że jakiś klient, niepamiętający dawniejszych czasów, mógłby go jeszcze wziąć za dobrą monetę i zażądać wcielenia w czyn! Obecnie raczej klientowi uzmysławia się, że ma być grzeczny i nie podskakiwać, bo jak nie, to są odpowiednie metody, żeby mu pokazać, gdzie jego miejsce.
Toczy się szczególny rodzaj gry na tym polu. Przypomina to grę, jaką niektóre węże toczą ze swoją przyszłą ofiarą.
Mój wybór tego porównania nie jest przypadkowy ze względu na przypisywane wężom w naszym kręgu kulturowym szczególne cechy: podstępność, oślizłość, przebiegłość itd., itp. Wąż swoją ofiarę wabi, a następnie hipnotyzuje pełnymi gracji i elegancji ruchami, takim rodzajem tanecznej przymilności. Zda się, że ją czule pieści, powoli spowijając, oplatając - jak kochankowie splatają swe ciała. Jego spojrzenie uważne, ale niezwiastujące niebezpieczeństwa - raczej uspokajające, choć niepozwalające ofierze oderwać oczu. A potem nagły ruch, którego uspokojona, ufna ofiara prawie nie zauważa. I już jest za późno na cokolwiek. Ofiara ginie w paszczy węża...
Tak działa znakomita większość najróżniejszych instytucji, które oferują nam "niepowtarzalne okazje" zakupu, pożyczki, wyjazdu, ubezpieczenia i Bóg wie, czego jeszcze. Choć może Boga do tego nie mieszajmy. To już raczej jego alter ego bardziej... Jedyna różnica między tymi "wężami", czy może nawet "żmijami", a prawdziwymi gadami polega na tym, że te drugie pożerają swe ofiary, by przeżyć, i nie czynią tego ponad miarę. Te pierwsze żyją, by pożerać swoje ofiary, a ich apetyt nie ma żadnych ograniczeń. Także ich gadzi mózg jest zbyt mały, by odczuwać jakieś skrupuły. Nie ma w nim miejsca na żadne tzw. wyższe uczucia. Wieloskrętne cielska składają się z niezliczonej ilości specjalnie wytresowanych pracowników, którzy jak poszczególne pasma mięśni prawdziwego węża wabią, oplatają, duszą, połykają i na koniec przesuwają wewnątrz celem strawienia i wydalenia.
Cały ten proces pożarcia, przetrawiania i wydalenia wcześniej zwabionej ofiary miałem okazję niedawno zaobserwować, a nawet poznać - że tak powiem - organoleptycznie w kontakcie z jednymi tanimi liniami lotniczymi z Irlandii. Od momentu zwabienia i zahipnotyzowania - czyli kupienia biletu, klient przestaje być klientem, lecz staje się ofiarą. Od humoru gada, a właściwie jego poszczególnych tkanek zależy dokuczliwość i długość przetrawiania - wydalania. W tym przypadku jako mięsień odbytniczy bestii zafunkcjonowała pewna jej hiszpańska urzędniczka o mentalności żandarma niesławnej pamięci generała Franco. Ale zostawmy to na boku, bowiem tak działa cały ten świat korporacyjno-geszefciarski, dla którego klient to nie żaden pan, tylko frajer. Może należałoby nawet tamten dawny slogan zastąpić nowym: "Nasz klient, nasz frajer!". Ale to może zbyt dosadne. Może wystarczy: "Nasz klient jest nasz!". W tym pobrzmiewa jakaś dwuznaczność, dająca nadzieję... Przynajmniej tym bardziej prostolinijnym - by tak rzec...
A wracając do zoologicznego porównania, którego użyłem: otóż najlepszym sposobem obrony przed wężem jest omijać go z daleka. Pewni swych sił lub straceńcy mogą się spróbować z nim zmierzyć. Jednak gdy się zacznie owijać, a ofiara tego w porę nie dostrzeże... No to "po ptokach". To lepiej jednak omijać. I to z daleka...
Jurek Ciurlok "Ecik"
Żart? Nie żart???
Kobietom i mężczyznom zadano pytanie, jakiej płci, ich zdaniem, jest komputer.
Kobiety z całą stanowczością stwierdziły, że komputer to osobnik typowo męski, ponieważ:
- Trzeba go zapalić, żeby zwrócić jego uwagę.
- Ma całe mnóstwo wiadomości, ale i tak nic nie wie.
- Ma pomagać rozwiązać problem, ale w prawie połowie przypadków to on sam jest problemem.
- Jak się człowiek na jakiś zdecyduje, to potem się okazuje, że jakby jeszcze trochę poczekał, to mógłby mieć lepszy model.
Panowie stwierdzili natomiast, że komputer z całą pewnością jest kobietą, gdyż:
- Nikt poza jego twórcą nie rozumie jego pokrętnej logiki.
- Język używany do komunikacji między sobą jest kompletnie niezrozumiały dla innych.
- Nawet małe błędy są zapisywane w pamięci na zawsze.
- Jak już się człowiek na jakiś zdecyduje, to potem musi przeznaczać połowę swojej pensji na komponenty do niego.
Z ŻYCIA WZIĘTE
Język polski nie należy do najłatwiejszych - to raczej wszyscy wiedzą, a szczególnie niektórzy politycy i dziennikarze, przede wszystkim telewizyjni, oraz prezenterzy festiwali i gal, którzy toczą z nim nierówną walkę. Stwarza on jednak niezwykłe możliwości zabłyśnięcia inwencją i niekonwencjonalnym użyciem go. Poniżej trzy przykłady, niemal klasyczne:
1. Większa połowa...
2. Prawie na pewno...
3. Taki sam, tylko inny...
Do tego należy dodać koniecznie: "plusy dodatnie i plusy ujemne" oraz "jestem za, a nawet przeciw". Ach! No i jeszcze "oczywista oczywistość" - oczywiście.
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH...
Ktoś, kto myśli logicznie, stanowi ładny kontrast dla reszty świata.
Pyrsk!!!
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
