Bez determinacji nie ma efektów

- Mam dużą satysfakcję, że udało się zrealizować projekt, o którym mówiło się od lat. Gdyby nie połączenie, Katowicki Holding Węglowy by upadł - zaznacza w rozmowie z Trybuną Górniczą Grzegorz Tobiszowski, wiceminister energii, pełnomocnik rządu ds. restrukturyzacji górnictwa.

Pod koniec ub. tygodnia zakończył się proces przekazania kopalń Katowickiego Holdingu Węglowego do Polskiej Grupy Górniczej. Ma pan poczucie dobrze wykonanej roboty?
Tak. Nie ukrywam, że jest z tym związane duże zmęczenie, ale bez wysiłku i determinacji nie ma efektów. Mam jednak dużą satysfakcję, że udało się zrealizować projekt, o którym mówiło się od lat. Gdyby nie połączenie, Katowicki Holding Węglowy by upadł. Zamiast tego stworzyliśmy firmę, która ma perspektywę stabilnego funkcjonowania przez długie lata, uratowaliśmy 13 tys. miejsc pracy oraz dwie perspektywiczne kopalnie KHW, które bez dofinansowania inwestycji nie miałyby szans na funkcjonowanie. Przekonałem się do tego projektu dlatego, że pozwoli na bardziej przemyślane kreowanie inwestycji oraz stworzenie przewidywalnego rynku, na którym producenci ze sobą nie rywalizują. Nie chodzi o tworzenie monopolu, gdyż nasz rynek jest otwarty na produkt zewnętrzny i polski węgiel musi być wobec tego produktu konkurencyjny. Jednak tak potężny podmiot, jak Polska Grupa Górnicza, w oparciu o zróżnicowany węgiel ze swoich kopalń, będzie mógł dostosować ofertę produktową pod potrzeby odbiorców. Dysponując rzetelną oceną jakości i zasobności złoża oraz analizą ekonomiczną opłacalności wydobycia, PGG będzie w stanie koordynować intensywność i przebieg eksploatacji. W tak dużym podmiocie łatwiej jest też planować przyszłość kopalń.

A polskie kopalnie mają swoje lata…
To prawda. Dlatego przykładowo mając wiedzę, że zasoby kopalni Wieczorek są na wyczerpaniu, staramy się w racjonalny sposób sczerpać to, co tam jest. Kolejnym racjonalnym działaniem jest uruchamianie większej liczby ścian w jednym zakładzie górniczym, by zminimalizować koszty produkcji i uprościć sferę zarządczo-organizacyjną. Oczywiście, priorytetem w zarządzaniu górnictwem jest bezpieczne wydobywanie węgla oraz planowanie inwestycji tak, by uwzględnić również kalkulacje rentowności. Praca górnicza, a nie muszę nikogo przekonywać, że jest to praca bardzo ciężka, musi nie tylko nieść ze sobą etos, ale także ekonomiczny sens.

Fuzja spowodowała także silniejsze powiązanie kopalń z energetyką.
Zauważmy, że energetyka, potrzebująca regularnych dostaw węgla po odpowiedniej cenie, ma dokładny wgląd w plan inwestycyjny PGG, a będąc udziałowcem, również wpływ na kreowanie pewnych zdarzeń. W ten sposób osiągamy też synergię powodującą, że dobra sytuacja w Polskiej Grupie Górniczej będzie pozytywnie oddziaływać na spółki energetyczne notowane na GPW. Ponadto udziałowcy i ich organy korporacyjne ocenili, że biznesplan PGG się spina. Gdyby biznesplan nie był racjonalny, żaden zarząd i rada nadzorcza, nawet pod pręgierzem właścicielskim, nie podjęłyby takiej decyzji. Uczestnikiem procesu były też instytucje bankowe – również zagraniczne, które uwierzyły w zasadność projektu i zgodziły się na prolongatę należności. Zwrócę też uwagę, że włączenie kopalń KHW do PGG uporządkowało strukturę górnictwa. Obok wielkiego producenta węgla energetycznego, jakim jest PGG, mamy Jastrzębską Spółkę Węglową specjalizującą się w węglu koksowym, Tauron z jego kopalniami i Eneę z Bogdanką. Taka struktura daje szansę na wyjście obronną ręką z ewentualnej dekoniunktury.

Ostatnim, choć być może najistotniejszym uczestnikiem procesu połączeniowego były związki zawodowe.
Strona społeczna była trudnym partnerem, ale dziękuję jej za troskę o branżę. Cieszę się, że osiągnęliśmy consensus, dzięki któremu mogliśmy rozpocząć rozmowy z bankami i inwestorami. Bardzo ważną sprawą związaną z transakcją było przeniesienie koncesji wydobywczych z KHW na PGG. Byłem w tej sprawie w stałym kontakcie z wiceministrem ochrony środowiska Mariuszem Orionem Jędryskiem, który zapewniał mnie, że wszelkie formalności zostaną zakończone w terminie. Tak się też stało i Polska Grupa Górnicza jest obecnie drugim podmiotem w Polsce po PGNiG pod względem liczby posiadanych koncesji.

A jaki pogląd na zasadność fuzji ma Komisja Europejska?
Nowy projekt biznesplanu PGG przedłożyliśmy Komisji jeszcze przed podpisaniem aktu notarialnego. Sygnały płynące z Brukseli są pozytywne. Mam nadzieję, że znajdą one potwierdzenie w notyfikacji. Przypomnę, że gdy w ubiegłym roku powstawała Polska Grupa Górnicza proces notyfikacji przez KE był demonizowany. Tymczasem udało nam się uzyskać notyfikację jeszcze przed założonym terminem.

Resort energii zakładał, że część zobowiązań Holdingu wobec banków uda się skonwertować na udziały. Tej koncepcji nie udało się zrealizować.
Zależało nam na konwersji przede wszystkim dlatego, by uszczuplić dług KHW. Banki, szczególnie zagraniczne, wskazywały jednak, że europejska polityka antywęglowa nie sprzyja angażowaniu się w projekty związane z produkcją tego surowca. Z tym argumentem nie mogliśmy polemizować, jednak udało się nam uzyskać korzystne przesunięcie spłaty obligacji i pewną bonifikatę kwotową. Osiągnęliśmy więc założony cel w nieco innej formule.

Kiedy zakończą się prace nad „Programem dla sektora górnictwa węgla kamiennego w Polsce do roku 2030”?
Prace nad dokumentem, który dotyczyć będzie zarówno węgla kamiennego, jak i brunatnego, są zakończone. Wstrzymałem się z przedłożeniem programu Radzie Ministrów do momentu przyjęcia miksu energetycznego, bowiem założenia obu dokumentów muszą być kompatybilne. Bardzo zależy mi na uchwaleniu programu w pierwszym półroczu 2017 r. Istotne jest też równoległe przyjęcie założeń rozwoju sektora węgla kamiennego i brunatnego, bowiem surowce te muszą się uzupełniać, a nie wykluczać.

Jakie zadania stawia przed sobą w najbliższym czasie pełnomocnik rządu ds. restrukturyzacji górnictwa?
Przede wszystkim uporządkowanie majątku Kompanii Węglowej. Uruchomiliśmy już ten proces, który związany będzie również ze stworzeniem sprawniejszej struktury Spółki Restrukturyzacji Kopalń. To obecnie duży i bardzo znaczący podmiot, który przejął nie tylko infrastrukturę techniczną kopalń, ale też ogromny majątek nieprodukcyjny, który po uporządkowaniu powinien wrócić do obiegu gospodarczego w nieco innej formule i służyć rozwojowi gospodarczemu regionu. Będziemy się również starali znaleźć miejsce na rynku dla takich spółek, jak REMASZ, TRAKT czy Nadwiślańska Agencja Turystyczna, by majątek przez lata wypracowany przez branżę służył mieszkańcom Śląska.

Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.