CAŁA PRAWDA O NIECAŁEJ PRAWDZIE…
Jak powszechnie wiadomo w naszym kraju są trzy prawdy. Nie będę tutaj przytaczał jakie, bowiem powszechnie to wiadomo. Ale nie są one jedyne, jak się od pewnego czasu powszechnie wydaje. Są jeszcze inne prawdy.
Dla przykładu wspomnijmy, że są też: „prawda czasu” i „prawda ekranu” – co już dziś nie jest tak powszechnie wiadomym, a kiedyś było, za sprawą pewnego programu telewizyjnego. Przepraszam, że przywołuję PRL-owską ramotę, ale tamte „ramoty” jakoś dziwnie ostatnio się człowiekowi przypominają przy różnych okazjach. Co do tych dwóch prawd, to nie trzeba szczególnie udowadniać, że „prawda czasu”, czyli rzeczywistość, to nie to samo co „prawda ekranu”, czyli opis tej rzeczywistości w tzw. mediach, ale fakt ten podsumowywany na ogół bywa przy pomocy jednej z tych trzech prawd, które – jak już stwierdziliśmy – znane są obecnie powszechnie. W naszym kraju…
I tu zbliżyliśmy się do klasycznej definicji prawdy, wyrażonej przez Arystotelesa. Starożytny mędrzec stwierdził mianowicie, że prawda jest to zgodność opisu z rzeczywistym stanem rzeczy, którego ten opis dotyczy. Zatem w myśl tej definicji „prawda ekranu” winna być tożsama z „prawdą czasu”. Niestety, jak już zostało powiedziane, nazbyt często nie jest. Za to jest wówczas tożsama z trzecią prawdą, spośród tych trzech, powszechnie znanych.
Media, czyli publikatory, czyli tak naprawdę dziennikarze, powinni społeczeństwu dostarczać wiedzy o świecie, a w szczególności o tym, jak ten świat jest zarządzany przez przedstawicieli, których sobie społeczeństwo wybrało. Ma to służyć społeczeństwu do jego dobrego funkcjonowania w świecie i ewentualnego wywalenia na zbitą twarz tych, którzy tym światem kiepsko zarządzają. Dlatego „prawda ekranu” powinna dotyczyć ważnych detali „prawdy czasu”. A nie byle jakich, bo zajmowanie się byle czym prowadzi do byle jakich wniosków, a w ich wyniku do byle jakiego życia.
Ponieważ mamy je, życie, tylko jedno, to warto żeby nie było byle jakie, no nie? Tymczasem owa „prawda ekranu” coraz częściej dotyczy spraw, które dawniej, z wypiekami na twarzach, omawiały kobitki w maglu albo przy śmietniku, zaś faceci po kilku piwach w barach III kategorii. Prawda taka określana jest nazwą: „fake news”. W języku „modern połlisz” wyglądało by to tak: fejk nius. Istotą fejk niusa jest obrzucenie kogoś błotem bez względu na to czy zasłużył, czy nie, bo jeśli nie zasłużył, to jeszcze lepiej; zaglądnięcie do majtek, pod kołdrę a nawet pod deskę klozetową; udowodnienie, że lekarstwo to trucizna, ale za to woda, w której zanurzył palec ktoś, kto właśnie miał wizję, to panaceum, po którym nie tylko palec, ale nawet odcięta głowa odrośnie; przedstawienie durnia jako mędrca, a mędrca jako idioty, itd., itp.
Społeczeństwo obdarzane z hojną obfitością taką właśnie „prawdą ekranu” jest na ogół święcie przekonane, że to „prawda czasu” najprawdziwsza i na tej podstawie podejmuje różne decyzje: poczynając od zakupu środka na przeczyszczenie, na wyborze prezydentów i parlamentarzystów kończąc. Opamiętanie najczęściej pojawia się za późno, co szczególnie przy środkach na przeczyszczenie niewłaściwie dobranych, bywa uciążliwe…
A jak idzie o te trzy prawdy w naszym kraju powszechnie znane za sprawą nieodżałowanego księdza profesora Józefa Tischnera, to na wszelki wypadek przypomnę, że to: „świynto prowda, tyż prowda i gówno prowda”. Sami Państwo zdecydujcie, która Wam najczęściej bywa najmilszą…
Jurek Ciurlok „Ecik”
HANYSY I GOROLE, ŁĄCZCIE SIĘ W UŚMIECHU
BOJTLIK Z FRASZKAMI
Fraszka anonimowa (z lat 1800-1840)
Pan do służącego
„Że też z ciebie gamoniu, nie można mieć posła,
Jam co innego zlecił, tyś sprawił inaczej,
Gdybym wiedział w tym razie, że mam użyć osła,
Byłbym cię nie posyłał, a sam poszedł raczej!”
W MARKLOWICACH, WĄCHOCKU I GDZIE INDZIEJ…
Jak wielka jest siła pobożności sołtysa Marklowic?
- Tak wielka, że gdy tylko się przeżegna, wchodząc do kościoła, to świece na ołtarzu same się zapalają…
Dlaczego sołtys Wąchocka pozbył się telefonów?
- Bo żona ostatnio robiła mu same brzydkie numery…
Dlaczego mężczyźni w Kłaju wyrzucili wszystkie buty swoim żonom?
- Żeby nikt nie mógł powiedzieć, że którykolwiek z nich, siedzi u żony pod pantoflem…
Jak doszło do skażenia wody w potoku płynącym przez Rzyki?
- To przez starego Józwę, który uprał w potoku swoje jedyne skarpety…
Dlaczego w Porażu przed każdym Bożym Narodzeniem nie skupowano mleka?
- Bo ludzie wszystkie bańki wieszali na choinkach…
PRZYSŁOWIA I POWIEDZONKA
Do nieba przez świyntych sie kludzi; do chleba - przez dobrych ludzi – ale co kto woli…
Przi pańskim dworze, żywi sie fto może – jeśli pan pozwoli rzecz jasna…
Przi ubogimu zowdy pióntek – a nawet Wielki Post…
Prziganio motyka gracy, a łoboje jednacy – to o politykach???
Przijocieli mosz, jak do kapsy tkosz – oj, prawda!
Przidzie i na psa mróz – to przestroga, czy groźba?
Psie głosy niy idóm pod niebiosy – no nie byłbym tego taki pewien…
Psy wyjóm, jak słyszóm muzyka, a niekierzi ludzie - jak słyszóm prowda - choć przy muzyce także…
Pysk szczeko, to pysk trza prać – a to zależy czyj…
Z MĄDROŚCI ŻYDOWSKICH
Bogaty kupiec Rabinowicz zmarł nagle, rażony apopleksją podczas negocjacji handlowych. Jego najbliższy przyjaciel Chaim podjął się trudnej i niewdzięcznej misji, powiadomienia o nieszczęściu owdowiałej niespodziewanie małżonki kupca. Obiecał przy tym, że zadanie to wypełni z należytą delikatnością, stosownym wyczuciem i największym taktem. Gdy zbliżył się do domu kupca, przywołał na twarz pogodny uśmiech i wszedł z nim do środka.
- Dzień dobry – zawołał radośnie do żony kupca – czy mąż jest w domu?
- Nie ma – odburknęła Rabinowiczowa.
- A gdzie jest?
- A skąd ja mogę wiedzieć gdzie on jest! Czy on mnie mówi, dokąd on idzie? Może on jest w restauracji! A może on jest w banku! A może u jakiejś kochanki! Ja nie wiem gdzie on jest i niech go szlag tarafi!
- No to ma pani szczęście, pani Rabinowiczowa - radośnie zawołał poseł - bo właśnie trafił…
REPETYTORIUM PRZEDŚWIĄTECZNE
Świąteczne marzenia
Na długo przed Świętami młoda mama wypytuje swojego synka:
- Tolusiu; a gdybyś na Święta mógł dostać siostrzyczkę czy braciszka, to kogo byś wolał?
- Nie wiem mamusiu…
- No, ale pomyśl…
- Myślę, ale nie wiem…
- Nie wiesz co byś chciał dostać na Święta?
- Co bym chciał dostać na święta, to ja wiem. Ja, mamusiu, chciałbym dostać rowerek… Tylko jak byś ty wtedy mamusiu w ciąży wyglądała?
Uzasadnione pretensje
Po świętach 7-letni Józio wszedł do kościoła, w kościele wszedł do szopki i podpieprzył świętego Józefa… Z figurką pod pachą opuścił kościół. Następnego dnia znów przyszedł, znów wszedł do szopki i opuścił ją z Matką Boską pod pachą. Następnego dnia ponownie przyszedł do kościoła i wszedł do szopki, ale już niczego nie zabierał, tylko w złóbku, obok dzieciątka położył kartkę. Na kartce było napisane: „Jak na drugi rok znowu nie dostanę zamówionego rowerka, to zostaniesz na zawsze bez rodziców”...
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH
Powiada się, że człowiek od urodzenia aż do śmierci stale się zmienia… To w takim razie, kiedy jest sobą???
Pyrsk!!!
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
