W górnictwie urabianie pokładu materiałami wybuchowymi rozpoczęto w XVII wieku. W 1867 roku Alfred Nobel wynalazł dynamit, który w górnictwie okazał się skutecznym środkiem do urabiania skał. Dla zwiększenia wydajności procesu urabiania pokładu wprowadzono najpierw ładowarki, a następnie maszyny zespołowe wrębiarki, strugi oraz kombajny.
Pierwszy kombajn chodnikowy zastosowano przy próbie drążenia tunelu pod kanałem La Manche z Anglii do Francji w 1870 roku. Był to kombajn wiercący Channela, którym wykonano 2,4 km tunelu w twardych skałach wapiennych. Maszyna pracowała na podwoziu torowym i przesuwana była hydraulicznie.
W 1948 roku w ZSRR zbudowano kombajn chodnikowy PM-1 składający się z wysięgnika przytwierdzonego przegubowo do kadłuba zawieszonego na linach. Na końcu wysięgnika umieszczony był obracający się frez zbudowany z dziesięciu tarcz uzębionych. Kombajn posadowiony był na saniach, a urobek zgarniany na podawarkę łańcuchową sypiącą na przenośnik.
W polskich kopalniach kombajny chodnikowe zaczęto stosować po II wojnie światowej. Były to radzieckie kombajny frezujące typu PK-2 i PK-3. Kombajn PK-2 składał się z głowicy urabiającej, ładowarki zgrzebłowej, podawarki taśmowej i podwozia gąsienicowego. Częścią urabiającą były dwa pionowe wrębniki umieszczone na obrotnicy, wykonujące ruchy wahadłowe. Urobek spadający na spąg zabierany był zgrzebłami ładowarki. Kombajn PK-3 miał organ frezujący w postaci obracającej się kuli osadzonej na ruchomym wysięgniku, który można było przesuwać w całej przestrzeni przodka...
Źródło: dr hab. inż. Stefan Gierlotka - "Rozwój techniki urabiania w górnictwie węglowym - urabianie kombajnami".
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
