Włodzimierz Lubański, legenda polskiej piłki, decyzją Rady Miejskiej Zabrza otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta - poinformowało portal górniczy nettg.pl biuro prasowe Górnika Zabrze. Stosowna uchwała w tej sprawie została jednogłośnie przegłosowana w poniedziałek (20 sierpnia).
Po ogłoszeniu wyników na sali rozległy się oklaski radnych.
- Te oklaski są jak najbardziej na miejscu! - stwierdził z mównicy Marian Czochara, przewodniczący Rady Miejskiej Zabrza, prowadzący poniedziałkową sesję.
Wcześniej oficjalną laudację wygłosił przyjaciel Lubańskiego, Stanisław Oślizło.
- Wobec powszechnego uznania sportowego dorobku Włodzimierza Lubańskiego, klub Górnik Zabrze wystąpił z wnioskiem o przyznanie temu wielkiemu piłkarzowi tytułu Honorowego Obywatela Miasta Zabrze. Mimo, że mieszka w Belgii, to aktywnie uczestniczy w życiu klubu. Jest prawdziwym ambasadorem klubu i miasta Zabrze - rekomendował kandydaturę Lubańskiego Oślizło.
Biografia Lubańskiego
Swoją przygodę z piłką Włodzimierz Lubański zaczął w 1957 roku, grając w Sośnicy Gliwice. Debiut w drużynie zabrzańskiej, w barwach której zanotował 234 występy i 155 bramek, miał miejsce w kwietniu 1963 roku w meczu Pucharu Polski z Ruchem Chorzów, przegranym przez jego zespół 0:3. Tydzień później wystąpił po raz pierwszy w rodzimej ekstraklasie w spotkaniu z Arkonią Szczecin, wygranym 4:0. Wtedy też Lubański strzelił swojego pierwszego oficjalnego gola dla Górnika. Piłkarzem zabrzańskiej drużyny w tym czasie był między innymi Ernest Pohl. Z drużyną Górnika zdobył 7 tytułów Mistrza Polski, oraz 6-krotnie Puchar Polski. Czterokrotnie zdobył koronę króla strzelców, czym udowodnił swój niebywały talent strzelecki. W 1967 oraz 1970 roku wybrano go również najlepszym piłkarzem naszego kraju.
W sezonie 1969/1970 nastąpiła eksplozja formy Lubańskiego oraz jego drużyny. Górnik awansował jako jedyny polski klub w historii do finału międzynarodowych rozgrywek, a konkretnie Pucharu Zdobywców Pucharów. Po drodze pokonał między innymi AS Romę - po trzech niezwykle ekscytujących meczach i trzech bramkach Lubańskiego (o awansie zabrzan zadecydował rzut monetą). W finale napastnik Górnika bramki już nie strzelił, a jego drużyna przegrała z Manchesterem City 1:2.To właśnie po meczach w Europejskich Pucharach Lubański zyskał wielką, międzynarodową sławę.
Od 1975 roku bronił barw belgijskiego Lokeren, w którym rozegrał 196 meczów, strzelając 82 gole. Z tym zespołem doszedł aż do finału Pucharu UEFA, który jego drużyna przegrała ze Standardem Liege. Pod koniec swojej kariery grał jeszcze we francuskim Valenciennes oraz K.R.C Mechelen. W tym ostatnim zespole skończył swą klubową przygodę z piłką nożną.
Największe sukcesy Lubańskiego:
• mistrz Olimpijski z 1972 r.
• 7-krotny Mistrz Polski - 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1971, 1972(Górnik Zabrze)
• 6-krotny zdobywca Pucharu Polski
• 4-krotny Król Strzelców Ligi Polskiej (1966, 1967, 1968, 1969)
• polski Piłkarz Roku 1967, 1970
• finalista Pucharu Zdobywców Pucharu
• najskuteczniejszy napastnik Pucharu Zdobywców Pucharu
• zdobywca 48 goli w 75 oficjalnych meczach reprezentacji Polskiej
• ogółem zdobywca 279 goli
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
