Piętnaście lat temu bytomska rada miejska powołała do istnienia zespół przyrodniczo-krajobrazowy Suchogórski Labirynt Skalny na terenie dawnej kopalni dolomitu i żelaźniaka brunatnego. Dwa lata wcześniej ten sam pokopalniany teren, tylko że w części leżącej na terenie miasta Tarnowskie Góry, również został objęty ochroną - jako zespół przyrodniczo-krajobrazowy Doły Piekarskie. Do dzisiaj oba miasta nie doszły do porozumienia w celu ujednolicenia nazewnictwa.
Obie nazwy nie są do końca trafne. Doły Piekarskie kojarzą się raczej z odległym o kilka kilometrów od tego miejsca miastem Piekary Śląskie, a nie z Tarnowskimi Górami. Do tego miejsce to leży na wyraźnym wzgórzu, a nie w dolinie. Labirynt Skalny też jest nazwą na wyrost. Wychodni skalnych jest tam mało, a dominuje las. Nijak to miejsce nie można porównać do takich znanych labiryntów skalnych, jak Błędne Skały czy Szczeliniec Wielki.
Mimo tego zarówno Bytom, jak i Tarnowskie Góry obstają przy dotychczasowych nazwach.
- Nie planujemy zmienić nazw historycznych. Nawiązanie do historii, tradycji jest dla Tarnowskich Gór bardzo ważne. Jakiś czas temu były rozmowy na temat ujednolicenia nazwy tego obszaru. Każde miasto chce jednak zachować swoją, bo każda związana jest z lokalną tradycją. Dlatego do rozmów na ten temat nie wracamy - uważa Ewa Kulisz z Urzędu Miejskiego w Tarnowskich Górach.
- Odnośnie nazewnictwa, właściwe byłoby posługiwanie się jedną nazwą, jednakże gmina Tarnowskie Góry nie wyraża chęci ujednolicenia nazwy, w związku z tym nadal w Bytomiu posługujemy się nazwą Suchogórski Labirynt Skalny - odpowiada Tomasz Sanecki z Biura Prasowego Urzędu Miejskiego w Bytomiu.
Tarnogórska część dawnej kopalni otrzymała nazwę Doły Piekarskie na mocy Uchwały Nr LXVI/581/2006 Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach z 4 października 2006 r. Ponad 90 proc. tego terenu należy do gminy; reszta do osób fizycznych i Skarbu Państwa. W 2007 roku na terenie Dołów Piekarskich utworzono ścieżkę dydaktyczną. Stanęły trzy tablice edukacyjne i dwie mapy. Miasto stara się dbać o ten teren, zapewniać bezpieczeństwo użytkowników. Ścieżki są czyszczone z podrostów i samosiejek. Pielęgnowane są drzewa w okolicach ścieżki, usuwane gałęzie obumarłe i uschnięte. W razie potrzeby usuwane są wiatrołomy i obumarłe drzewa. Ponadto odsłaniane są skarpy i cenniejsze okazy, jeśli są zagłuszane.
- Naprawiamy też i wymieniamy tablice edukacyjne. Do tej pory wymienione były dwie, kolejna, jak zauważyliśmy, jest zniszczona, więc wymienimy ją - deklaruje Ewa Kulisz z Urzędu Miejskiego w Tarnowskich Górach.
Bytomska część tego terenu została objęta ochroną na podstawie Uchwały nr XXVIII/385/08 Rady Miejskiej w Bytomiu z 27 maja 2008 r. w sprawie uznania za zespół przyrodniczo-krajobrazowy obszaru pod nazwą Suchogórski Labirynt Skalny. Tereny labiryntu są własnością gminy Bytom. Powierzchnia wynosi 20,279 ha.
Najważniejsza inwestycja na tym terenie została niedawno sfinansowania w ramach budżetu obywatelskiego Bytomia pod nazwą Park Wiedzy i Rekreacji w Bytomiu – Suchej Górze Geograficzne serce Górnego Śląska w Suchogórskim Labiryncie Skalnym. W skład zadania weszły budowa wieży triangulacyjnej, ścieżki prowadzącej do wieży wraz ze schodami, a także powstanie parkingu przy ul. Kawki oraz montaż elementów dydaktycznych i znaków kierunkowych ułatwiających poruszanie się w terenie. Przy budynku Ochotniczej Straży Pożarnej Sucha Góra powstał również Park Wiedzy, a cała inwestycja kosztowała 660 tys. zł.
Wykonawca po przygotowaniu projektu budowlanego uzyskał niezbędne uzgodnienia, dzięki czemu rozpoczął najpierw prace przy fundamentach wieży. W kolejnym etapie wykonane zostały prace konstrukcyjne związane z budową wieży triangulacyjnej nad fundamentem punktu triangulacyjnego. Wieża o wysokości 6 m została wykonana ze stalowej, lekkiej konstrukcji, po części skręcanej, z zabezpieczeniem antykorozyjnym.
W ramach inwestycji powstał również parking od strony ul. Kawki przed jednym z wejść do Suchogórskiego Labiryntu Skalnego, ścieżka i schody prowadzące do wieży triangulacyjnej, jak również umieszczone zostało oznakowanie ścieżki.
- Głównym czynnikiem, który zagraża temu miejscu, są osoby wjeżdżające bezprawnie quadami, młodzież montującą rożnego rodzaju materiały na pniach drzew w celu zabezpieczenia przed uderzeniem przy skokach na rowerach, osoby rozpalające ogniska w różnych miejscach, a także osoby porzucające odpady. Niestety nie ma możliwości montażu monitoringu na obszarze całego labiryntu - podsumowuje Tomasz Sanecki z Urzędu Miejskiego w Bytomiu.
Również od strony Tarnowskich Gór zabroniony został wjazd motocyklami czy quadami i stanęły tam znaki zakazu.
Kopalnia odkrywkowa żelaźniaka brunatnego i dolomitu funkcjonowała od 1890 r. do początku XX w. na północ od miejscowości Sucha Góra, włączonej później w granice Bytomia. Wcześniej były tam grunty orne. W wyniku działalności górniczej teren został przekształcony. Powstały tam nasypy, wzgórza, pagórki poprzecinane wąskimi przejściami. Miejsce to dzięki temu zyskało na walorach krajobrazowych. Teren zarósł, obecnie ma postać niewielkiego lasu. Miejsce to dobrze widoczne jest z drogi krajowej nr 11 Bytom - Kołobrzeg. Najkrótsze dojście od tej trasy znajduje się przy granicy Bytomia i Tarnowskich Gór w pobliżu domu seniora, czyli dawnej siedziby Górniczych Zakładów Dolomitowych.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
