Sensacyjne wiadomości o niezwykle bogatych odkryciach najbardziej poszukiwanych złóż złota i miedzi pojawiają się niczym świecące meteoryty na ciemnym niebie globalnego kryzysu surowcowego. Z tego powodu zwracają one uwagę obserwatorów gospodarczych na świecie.
Obiecują one miliardowe, a nawet bilonowe zyski po zainwestowaniu nawet niewielkich kwot w ich rozwój. Ten zaś, już wcześniej został zarezerwowany dla znanej firmy górniczej, która potwierdza swoje zainteresowanie inwestycją i przyszłymi zyskami w tym przedsięwzięciu. Informacje na ten temat podają najważniejsze agencje światowe.
Po roku, lub więcej cała ta sprawa idzie w zapomnienie. Co jest dowodem na to, że była to intryga, lub impreza czysto zmyślona, aby za wszelką cenę wypromować dany region i przy okazji zarobić na naiwnych inwestorach. Ponieważ w procedurze tej uczestniczą agencje o uznanym na całym świecie autorytecie, powstaje pytanie, dlaczego to czynią?
Na ogół w ogóle się nie odpowiada. Zachodzi podejrzenie, że czynią to albo dla sowitego zysku, albo z braku kompetencji, a być może też z jednego i drugiego powodu razem. Dla ludzi zawodowo zajmujących się surowcami łatwo je odróżnić od informacji prawdziwych. Te niezwykłe oparte są na ogólnikach, tak lokalizacyjnych, jak i szczegółowych analizach. Choć w bardziej wyrafinowanych oszustwach zdarza się, że te ostanie też są odpowiednio spreparowane.
Trzeba przypomnieć najsłynniejsze oszustwo minionego wieku, gdyż zastosowane tam klasyczne metody są do dzisiaj wykorzystywane w praktyce.
Największe oszustwo XX wieku
Miało ono miejsce w ostatnich latach minionego stulecia. Na jego podstawie został w 2017 r, nakręcony film sensacyjny Masterminds Fool’s Gold (Mistrzowie złota głupców). Ze względów prawnych film jest całkowicie fikcyjny, lecz pokazane w nim wydarzenia były prawdziwe.
Nie wdając się w szczegóły zawiera on wszystkie elementy wymagane dla sensacyjnego filmu. Jest tu oszustwo na którym jego inicjatorzy zarabiają setki milionów dolarów, jego udziałowcami są największe firmy o globalnym znaczeniu, politycy w tym były prezydent USA i prezydent Indonezji.
Bohaterem tej historii jest filipiński geolog Michael de Gutzman. Człowiek o dużych talentach, inteligencji i pomysłowości. Niestety jego etniczne pochodzenie uniemożliwiało zatrudnienie go na jakimkolwiek stanowisku w amerykańskich firmach górniczych, które oferowały dobrze płatne stanowiska.
Zdeterminowany niepowodzeniami, postanowił sprawę wziąć we własne ręce, Namówił właściciela malutkiej kanadyjskiej firmy górniczej Brex Minerals Ltd, aby wykupił niewielki skrawek terenu w jak najdalszym i najmniej dostępnym miejscu w dżungli. Za co zapłacono przysłowiowe grosze. Od tego czasu, geolog ten wysyła do najlepszych laboratoriów pobierane przez niego próby. Dosypuje on do nich wióry złota najpierw ze swojej obrączki ślubnej, a potem z dokonywanych dla tego celu zakupów. Proces ten gwarowo nazywa się „soleniem” prób.
Zawartości złota w próbach były rewelacyjne. W szczytowym okresie akcje firmy osiągnęły wartość 280 USD. Inicjatorzy tego interesu czując bliski jego koniec sprzedali niewielką tyko część akcji dostając za to 100 mln USD.
Jednym z jej udziałowców była największa firma wydobywcza złota na świecie Barric Gold. Dla upewnienia się wynajęła ona najlepszych detektywów dla potwierdzenia tych rewelacji. Kiedy okazało się, że ich nie ma, na miejscu zorganizowano konferencję na, na której ów geolog miał odpowiadać na skierowane przeciwko niemu zarzuty. Na spotkanie to poleciał on helikopterem, ale w trakcie lotu nastąpił wypadek. Jak zeznał pilot lecący z nim geolog wyskoczył z helikoptera na wysokości kilkuset metrów. Jego całkowicie zmasakrowane ciało odnaleziono w dżungli, ale nie udało się z całą pewnością ustalić, czy należało ono do owego geologa. Powstały domysły, że sfingował on swoją śmierć, sowicie opłacając pilota i gdzieś na świecie żyje on dostatnio.
Miedź i złoto Arabii Saudyjskiej
Nowojorska agencja Bloomberg twierdzi bardzo ogólnie, że Arabia Saudyjska ma potencjał, do odblokowania wystarczającej ilość miedzi, aby złagodzić nadciągający niedobór, gdy świat dokonuje epickiego przejścia na czystą energię, ale królestwo stoi przed wyzwaniami, które kraje górnicze już rozwiązały.
Temat ten ,w tym samym duchu ,ale z bardziej obiecującymi obietnicami powtórzyły arabskie i azjatyckie media. Nie podając żadnych szczegółów indyjska gazeta New Cubic już w tytule pisze, że skarby złota i miedzi znalezione w Arabii Saudyjskiej mogą spowodować, że stanie się ona najbogatszym krajem na świecie! To lekka przesada, ale we wschodnich mediach dopuszczalna, a nawet wskazana.
Złoto Ugandy
Jeszcze bardziej sensacyjną wiadomość podał brytyjski Reuters o tym, że w ciągu ostatnich dwóch lat w całym kraju prowadzono badania z powietrza, a następnie wykonano analizy geofizyczne i geochemiczne, powiedział Reuterowi Solomon Muyita, rzecznik Ministerstwa Energii i Rozwoju Mineralnego Ugandy. Muyita dodał, że z 31 milionów ton rudy można wydobyć około 320 158 ton rafinowanego złota.
Pomimo, że wiele agencji powtórzyło tę wiadomość, to już na pierwszy rzut oka widać, że to czysta bzdura. Według Światowej Rady Złota, najlepsze obecnie dostępne szacunki sugerują, że w historii wydobyto około 205 238 ton złota, z czego około dwie trzecie wydobyto od 1950 roku.
Oczywiście nie podaje się żadnych innych szczegółów tego złoża. Ponieważ w projekt ten zaangażowani są Chińczycy, rosyjski REPORTER cieszy się z tego powodu. W rosyjskich i w wielu innych mediach podano, że wartość tego złoża wynosi ok. 20 bilionów USD. Tu można tylko powtórzyć, komentarz do tego tekstu rosyjskiego geologa: „Z tony rudy wydobywa się 10 kg złota. Uzyskuje się coś bardzo bogatego w rudę. NIE WIERZĘ!!! Najprawdopodobniej chodzi o 320 ton złota i wartości 20 miliardów USD.
Zwykła historia jest taka, że humaniści nie odróżniają bilionów od miliardów. Wiedzą, że to dużo i uważają to za wystarczające. Nie każda niezwykła wiadomość jest prawdziwa. Enigmatyczna i ogólnikowa informacja z Arabii Saudyjskiej może w przyszłości okazać się prawdziwa. Jednak obecny jej charakter budzi podejrzenia, gdyż nie ma żadnych dowodów na istnienie tego złoża.
Historia Ugandy, przypomina tę z Indonezji. Być może, że zaszły tu pomyłki liczbowe, a złoże jest od 10 do 100 razy mniejsze. Tak, czy inaczej, wszelkie nadzwyczajne informacje surowcowe niedostatecznie udowodnione należy przyjmować z dużą ostrożnością i taką samą dozą nieufności. Tym bardziej, ze coraz częściej pojawiają się informacje, że tak wielkiego kryzysu po prostu nie można zmarnować.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
