Powszechne potępienie rosyjskiej inwazji na Ukrainę spowodowało nałożenie embarga na dostarczane do Europy surowce z tego kraju. W ten sposób Rosja straciła swój najważniejszy dotąd rynek zbytu na swoje paliwa energetyczne. Były to przede wszystkim gaz i ropa naftowa, które kierowane były do Europy budowaną przez prawie pół wieku siecią rurociągów przesyłowych. Jest to najtańsza droga transportu dla tego rodzaju gazowo-płynnych paliw.
Teraz wraz z rezygnacją Europy z korzystania z tego sytemu staje się on już nieużyteczny dla rosyjskich interesów. Te zaś coraz bardziej skierowane są na zaspokojenie chińsko-indyjskiego rynku zbytu, który wydaje się mieć na długie lata charakter wielokrotnie przewyższający wszystkie rosyjskie dostawy do krajów UE.
Zachód z niepokojem monitoruje wszystkie podobne rosyjskie inicjatywy, które wobec tych zmian mają przynieść Rosji znacznie większe dochody, aniżeli ich interesy w Europie. Zmiany te odnotowują zarówno azjatyckie, jak i amerykańskie media biznesowe. Te ostanie zasługują na szczególną naszą uwagę ze względu na zaangażowanie Mongolii, przez której teren ma przechodzić jeden z najważniejszych nowych rurociągów, jakim ma być Siła Syberii 2. Kraj ten położony pomiędzy Rosją i Chinami ma długie tradycje okupacyjne obu tych sąsiadów. A były one czasem drastyczne. Co gorsza na poziomie bezpośrednich kontaktów ludności mają one nadal jeszcze miejsce. Choć ze względu na potrzebę dobrych wzajemnych relacji politycznych, nieprzyjemne graniczne incydenty nie są nagłaśniane.
Polska i Mongolia
To wszystko w jakiejś tylko mierze przypomina polskie położenie pomiędzy Rosją i Niemcami. Z tego powodu nasze zainteresowanie Mongolią i jej polityką surowcową winno stale mieć miejsce. Jest to jeden w większych krajów azjatyckich o powierzchni 5 razy większej od Polski (1,5 mln km kw.). Z ludnością ponad 10 razy mniejszą (3,3 mln). Półpustynny charakter jej terytorium utrudniał współcześnie cywilizacyjny rozwój tego państwa. Od ponad dwu dekad trudności te wraz z rozwojem nowoczesnych środków informacji i komunikacji stawały się drugorzędne w stosunku do potrzeby eksploatacji niezmierzonych jeszcze bogactw naturalnych tego kraju. Polskie relacje gospodarcze i polityczne z naszymi partnerami z UE układają się podobnie, również ze względu na nasze zasoby surowcowe.
Financial Times o Mongolii
Brytyjski dziennik finansowy o globalnym zasięgu relacjonuje coraz lepsze stosunki rosyjsko-mongolskie (Mongolia says Russia-China gas pipeline will break ground in 2024 -17.07.2022 r.). Premier Mongolii Oyun-Erdene Luvsannamsrai powiedział Financial Times, że chociaż wojna na Ukrainie zachmurzyła planowanie rurociągu, spodziewa się, że budowa będzie kontynuowana. Projekt Potęga Syberii 2 stał się krytyczny dla Rosji, która stoi przed perspektywą utraty Europy jako rynku dla swojego gazu po inwazji na Ukrainę i oskarżeń, że „wstrzymała” dostawy w celu wywołania kryzysu energetycznego. - Studium wykonalności tego projektu zostało zakończone i wierzymy, że budowa rozpocznie się w 2024 roku - powiedział premier Mongolii.
Rurociąg Rosja – Mongolia – Chiny
Internetowy portal gospodarczy Asia Times w swojej relacji z Mongolii (Power of Siberia 2 to divert Europe-bound gas to China – 19.07.2022 r.) pisze, że chińskie serwisy informacyjne wcześniej sugerowały, że „dziwnym pomysłem” dla Rosji było naleganie, aby nowy gazociąg przebiegał przez Mongolię. Pomysł ten w grudniu ubiegłego roku był szeroko dyskutowany na chińskich stronach internetowych. Niektórzy chińscy komentatorzy przypuszczali, że posunięcie to miało na celu powstrzymanie Mongolii przed skłanianiem się ku Stanom Zjednoczonym, podczas gdy inni twierdzili, że Rosja podejmuje środki ostrożności przeciwko rosnącym wpływom Chin w regionie Dalekiego Wschodu, gdzie te dwa obecnie sprzymierzone mocarstwa tradycyjnie rywalizują o władzę.
W konkluzji stwierdzono, że chociaż udział Mongolii zwiększy koszty budowy i transportu energii w projekcie, pomoże Rosji w nawiązaniu silniejszych więzi gospodarczych z Mongolią i zapobiegnie skłanianiu się Mongolii ku USA. Tym bardziej że Stany Zjednoczone dążą do pozyskania Mongolii inwestycjami, podczas gdy Rosja starała się przeciwdziałać takim ofertom. W konsekwencji Chiny doszły do wniosku, że zaakceptują przejście rurociągu przez Mongolię, ponieważ korzyści gospodarcze, z których korzystają trzy strony, zrównoważą dodatkowe koszty poniesione na jego budowę.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
