Podczas gdy media gospodarcze i politycy na całym świecie martwią się projektami dodatkowego opodatkowania górnictwa w Chile wydaje się, że zachodzące w tym kraju zmiany klimatyczne mogą być znacznie groźniejsze. Otóż, systematycznie, z roku na rok pogarszają się warunki klimatyczne dla chilijskiego górnictwa.
Spowodowała to trwającą w tym kraju susza. Podstawowym problemem tego sektora jest coraz trudniejszy dostęp do wody przeznaczonej tak do procesów technologicznych, jak i cywilizacyjnych.
Agencja Reuters komentując tę sytuacje pisze, że Chile jako producent nr 1 miedzi na świecie i nr 2 w wydobyciu litu walczy z historyczną suszą, która trwa już od 13 lat! Wdrażane są bezprecedensowe plany racjonowania wody. Flagowa kopalnia Los Bronces Anglo American w środkowym Chile odnotowała spadek produkcji o 17 proc. rok do roku w pierwszym kwartale 2022 r., z powodu niedoboru wody. Antofagasta Minerals twierdzi, że susza doprowadziła do 24 proc. spadku produkcji w pierwszym kwartale w kopalni Los Pelambres.
Każda kropla wody
Dotychczas kopalnie rud miedzi dla uzyskania koncentratu korzystały z wód śródlądowych pochodzących z jezior, rzek i podziemnych zbiorników wodnych. Kopalnia Codelco planuje poddać recyklingowi wodę zużytą dla celów technologicznych oraz zmniejszyć zużycie wody dzięki oszczędnemu jej wykorzystaniu.
Firmy wydobywcze, takie jak Anglo American i Antofagasta, skupiły się na zagospodarowaniu wód kopalnianych, aby zwiększyć recyrkulację, zmniejszyć straty w systemie wodnym kopalni oraz ponownie wykorzystać wody zanieczyszczone. Firmy górnicze twierdzą, że liczy się każda kropla wody. W Los Pelambres w północnym regionie Coquimbo pracownikom kopalni przypomina się, gdy jedzą lunch, aby ograniczyć zużycie wody przy korzystaniu z kranów w jadalni, co jest częścią kopalnianego programu „Każda kropla się liczy”, aby oszczędzać wodę.
Kopalnia Antofagasta ma również zakład odsalania, który zostanie uruchomiony w drugiej połowie roku i ma na celu dostarczenie 90 proc. wody kopalnianej pochodzącej z oceanu lub recyrkulacji do 2025 r. Jorge Cantallopts , szef badań w rządowej komisji miedzi Cochilco, powiedział agencji Reuters, że kopalnie wysoko w Andach w środkowym Chile borykają się z największym wyzwaniem, z nadal utrzymującą się suszą i problemami z tworzeniem zakładów odsalania z dala od oceanu.
Sierra Gorda – polska kopalnia w Chile
Na tym tle należąca do KGHM kopalnia Sierra Gorda wypada dobrze, aby nie powiedzieć że najlepiej. Dlaczego tak się dzieje? Trzeba przypomnieć, że pracuje ona w równie ekstremalnych warunkach klimatycznych, jak całe górnictwo miedziowe tego kraju.
Pod tą nazwą chilijskie złoże miedzi figuruje tylko w polskich mediach i informacjach związanych z wspomnianą transakcją KGHM. Wszędzie indziej jest to powszechnie znana nazwa chilijskiej gminy i jej małej „stolicy” na Pustyni Atakama.
Wieś o tej nazwie liczy sobie ok. 2500 mieszkańców i ze względu na swoje pustynne położenie odnotowana jest we wszystkich atlasach Chile. Jest to jedna z największych gmin w tym państwie i ma powierzchnię ok. 13 tys. km kwadratowych. Odpowiada to obszarowi jednego z mniejszych województw w Polsce np. lubuskiego, śląskiego, czy też świętokrzyskiego. Jest to też jedna z najbiedniejszych gmin tego państwa.
Pod tym względem przypomina ona poziom, jaki posiadało miasteczko Lubin zanim odkryto tutaj rud złoża miedzi. Jednak skazane jest ono nadal na swoją wegetację. Na stronach internetowych lubińskiej firmy złoże to zaznaczone było pięć kilometrów na północ od miejscowości Sierra Gorda i nosi nazwę „CATABELA PIT”. Złoże posiada formę porfirowego komina w poziomym przekroju o powierzchni ok. 3 km kwadratowych.
Rejon ten to zachodnie zbocza górskiego pasma Andów. Znajduje się on mniej więcej w połowie odległości pomiędzy stożkami wygasłych wulkanów stanowiących wierzchołki tych gór a brzegiem Oceanu Spokojnego. Ich szczytowe partie osiągają wysokość ok. 6000 m npm. Sierra Gorda znajduje się na wysokości ok. 2000 m npm. Miejscowość ta położona jest 140 km na północny wschód od portowego miasta Antofagasta. które jest też stolicą całego regionu (318 tys. ludności). Najbliższy wygasły wulkan znajduje się ok. 150 km na wschód od Sierra Gorda. Ma on wysokość 5930 m npm i nazywa się Volcano Licancabur.
Ciekawostką jest fakt, że jego krater wypełnia niewielkie jezioro stale pokryte lodem. Jest to jedno z najwyżej położonych jezior na świecie. W tym samym rejonie znajduje się jeszcze kilka podobnych złóż rud miedzi. Są to złoża El Tescoro, Esperanta, Telegrafo i wiele innych.
Kamienista pustynia Atacama na terenie której znajduje się Sierra Gorda, zajmuje powierzchnię ok. 100 tys. km kwadratowych uznawana jest za jedno z najbardziej suchych miejsc na ziemi. Cały ten obszar położony jest ok. 1600 km na północ od stolicy kraju Santiago.
Woda i życie na Pustyni Atakama
Wiadomo, że nie ma róży bez kolców. Tak i kopania Sierra Gorda ma do pokonania znaczne trudności Należy do nich przede wszystkim dostarczenie wody znad brzegu oceanu. Tłoczenie jej na odległość 140 kilometrów i na wysokość ok. 2000 m npm to inwestycja liczona w setki milionów dolarów. Dostarczenie wody pitnej i higienicznej dla kilkutysięcznej załogi to też miliony dolarów rocznie.
Te wszystkie trudności jeszcze w minionym dziesięcioleciu zostały pokonane na samym początku tej inwestycji. Pozwoliło na to wcześniejsze porozumienie z nadbrzeżną elektrownią, która zgodziła się dostarczać polskiej kopalni część swoich wód pozyskiwanych z oceanu.
Na koniec trzeba zauważyć, że od strony polskiej mogą tu być zatrudnieni tylko ludzie o żelaznym zdrowiu, a dokładniej ci o szczególnej wytrzymałości serca, które całkiem inaczej pracuje w warunkach rozrzedzonej atmosfery.
Niedawno program „Discovery” pokazał Pustynię Atakama, na której zapaleńcy szukali meteorytów. Tak się akurat złożyło, że ich trasa wiodła tuż obok wtedy jeszcze polsko-japońskiej inwestycji górniczej w Chile. Okazuje się, że kamienista pustynia jest jednym z najmniej gościnnych miejsc na naszym globie. W dzień temperatura osiąga skalę upału, a w nocy spada poniżej zera. Brak opadów jest sam w sobie zrozumiały. Wyboiste polne drogi są tu standardem. Poruszają się po nich tylko ciężkie transportowe maszyny górnicze.
Niżej w pobliżu oceanicznego wybrzeża znajdują się parterowe osiedla mieszkalne wybudowane z pustaków i najczęściej przykryte blaszanymi dachami. Wszystko to ma wygląd ponury, biedny i daleki od wszelkiej cywilizacji. Tak przynajmniej widać to na tym filmie.
Ponad trzy tysiące zatrudnionych tu górników mieszka na miejscu w specjalnych dwupiętrowych blokach, w czteroosobowych pokojach – w każdym stoją dwa piętrowe łóżka. Mają do dyspozycji siłownię, korty tenisowe, boiska do gry w futbol.
Jest też stołówka z całodziennym wyżywieniem. Pracują non stop przez dwa tygodnie, a potem mają tydzień wolnego i wyjeżdżają do rodzin.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
