Sprzedaż surowca odbywa się na bieżąco, jego odbiorcą jest głównie energetyka zawodowa

W ruchu Murcki-Staszic kopalni Staszic-Wujek górnicy wybierają węgiel z wysokowydajnej ściany 505 w pokładzie 501. Jest to ostatnia już ściana w tym rejonie. Eksploatacji towarzyszą liczne zagrożenia. Pokład 501 w rejonie ściany 505 zaliczony został do klasy B zagrożenia wybuchem pyłu węglowego, drugiej kategorii zagrożenia metanowego, I i II kategorii zagrożenia tąpaniami, pierwszego stopnia zagrożenia wodnego oraz czwartej grupy skłonności węgla do samozapalenia. Ściana ma długość 148 m, wysokość do 4,5 m, a wybieg liczy ok. 450 m. Została wyposażona w 84 sekcje obudowy zmechanizowanej typu BW 26/46 POz i sekcję chodnikową obudowy zmechanizowanej typu TAGOR-20/43. 

Z zawałem stropu
– Ścianę uruchomiliśmy 18 października. Rozruch trwał dwa tygodnie. Wydobycie dobowe w tym czasie kształtowało się na poziomie ok. 2,8 tys. t. Na chwilę obecną średni postęp dobowy wynosi 4 m – wylicza Tomasz Zapart, główny inżynier górniczy w kopalni Staszic-Wujek.

W ścianie 505 roboty prowadzi oddział G3 pod kierownictwem sztygara oddziałowego Macieja Sosinki. Przodowymi są: Artur Masorz, Andrzej Sosiński, Michał Klaja, Witold Dudzki i Sebastian Krzan. Wydobycie prowadzone jest systemem podłużnym z zawałem stropu, przy zastosowaniu kombajnu ścianowego typu KSW-1500EU1/3300V AC.

– I tu mamy rozgraniczenie. Eksploatację z ograniczeniem do 6 m prowadzimy w II stopniu zagrożenia tąpaniami. Bez ograniczeń co do dobowego postępu ściany, w I stopniu zagrożenia tąpaniami – tłumaczy dalej Tomasz Zapart.

Wyrobiska przyścianowe za frontem ściany likwidowane są poprzez rabowanie obudowy. Przewietrzanie rejonu odbywa się systemem na „U” z doprowadzeniem i odprowadzeniem powietrza wzdłuż calizny węglowej. Praca zorganizowana jest na cztery zmiany. Urobek transportuje się sześcioma przenośnikami do zbiornika skipowego na poz. 720 m. Stamtąd trafia do zakładu przeróbczego.

– Po wzbogaceniu i przygotowaniu do sprzedaży dysponujemy 15 tys. t węgla dobowo w całej gamie sortymentów handlowych, licząc z dobowego wydobycia oraz zwałów – podkreśla Grzegorz Narloch, kierownik Działu Przeróbki Mechanicznej Węgla.

Sprzedaż surowca odbywa się na bieżąco. Odbiorcą jest głównie energetyka zawodowa.

Warunki geologiczno-górnicze w ruchu Staszic-Wujek są dość skomplikowane. Często dają o sobie znać wstrząsy, które odczuwalne są zwłaszcza na powierzchni. Oprócz ściany 505 zakład prowadzi równolegle wydobycie ze ściany 15b-S w polu S w pokładzie 510. Podobnie jak w przypadku ściany 505 prowadzona jest tam szeroka profilaktyka tąpaniowa, w tym strzelania, nawet do trzech razy w tygodniu, w zależności od postępu ściany i liczby występujących wstrząsów. Postęp ściany został ograniczony do 6 m na dobę.

Wspomniana ściana 15b-S liczy 1500 m wybiegu i 150 m długości. Począwszy od września załodze udało się uzyskać dobry wynik, czyli ok. 300 m postępu. Planowe tempo robót utrzymywane jest również w trzeciej ścianie – 1F w pokładzie 404/1. Ma 2 m wysokości, a w momencie rozruchu, wiosną br., jej wybieg liczył 500 m. Górnikom zostało jeszcze do końca 140 m. Ściana ma zakończyć swój bieg w styczniu przyszłego roku.

W 2022 r. model ruchu MurckiStaszic pozostanie trójścianowy. Do wybrania będą kolejno: II-C w pokładzie 501 z wybiegiem liczącym ok. 500 m, XIVa-S w tym samym pokładzie na poziomie 900 i wybiegiem 725 m oraz 107 na poziomie 500 w pokładzie 401. W tym przypadku planowany wybieg sięgnie niecałe 1200 m. Na koniec przyszłego roku planowane jest również uruchomienie ściany 20-S z wybiegiem liczącym 540 m i wysokością ściany do 4,5 m. 

Czołówka kopalń PGG
Roboty przygotowawcze wykonywane są obecnie dziewięcioma kombajnami. Prowadzą je załogi pięciu oddziałów przodkowych kopalni oraz jeden przodek drążony jest przez firmę świadczącą usługi dla kopalni. Załoga dociera do głównych frontów robót kolejkami spalinowymi-podwieszanymi oraz przenośnikami taśmowymi. Ruch Murcki-Staszic należy do czołówki kopalń PGG wykorzystujących przenośniki przystosowane do transportu ludzi. Obecnie dojazd prowadzony jest na dystansie ok. 6,3 km. Trzy przenośniki umożliwiają jazdę w obie strony, pozostałe pięć pozwalają na jazdę w stronę szybu, czyli w drodze z pracy. To istotne, bowiem w przypadku najbardziej oddalonych frontów robót – ok. 5 km – czas dojścia załogi przekraczałby nawet 1 godzinę. Na początku przyszłego roku kopalni przybędą kolejne dwa przenośniki do jazdy ludzi.

Z początkiem br. kopalnia wzbogaciła się o giętarko-prostownicę służącą do prostowania obudowy łukowej pochodzącej ze zlikwidowanych wyrobisk. Dzięki tej maszynie wyrabowane obudowy są odzyskiwane i ponownie służą do wzmacniania wyrobisk.

– Mamy z tego konkretne korzyści, bowiem dawniej wyeksploatowane obudowy trafiały na złom. Teraz zyskują swe drugie życie. Kopalni przynosi to wymierne oszczędności. Poza tym stosowane są one w nowo drążonych wyrobiskach jako dodatkowe wzmocnienie – zwraca uwagę Damian Bera, naczelny inżynier kopalni Staszic-Wujek.

Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.