Szkocka firma analityczna Wood Mackenzie (WoodMac) prezentuje swoje raporty gospodarcze, które z uwagą odbierane są na całym świecie. Tym razem w połowie lipca opublikowała prognozę rozwoju górnictwa na najbliższe dziesięciolecia. Już nagłówek tego dokumentu świadczy o jego niezwykłości - „Szampański świt supercyklu górniczego” (Champagne supercycle: Taking the fizz out of the commodities price boom).
Z raportu tego wynika jednoznacznie, że na horyzoncie pojawia się kolejny supercykl towarowy, ale będzie się on różnił od tych, które pojawiły się wcześniej. Paliwa kopalne nie będą w awangardzie, a zwycięzcami będą metale przemysłowe potrzebne do elektryfikacji społeczeństwa – kobalt, lit, miedź, nikiel i aluminium. Transformacja energetyczna nabiera teraz poważnego tempa i prawdopodobnie przyczyni się do trwałego wzrostu popytu w ciągu najbliższych dwóch dekad, wspierając nową narrację tego super cyklu.
WoodMac zauważa, że w ciągu najbliższych trzech dekad potrzebne będą inwestycje o wartości 50 bln dol., aby osiągnąć globalną trajektorię ocieplenia o 1,5 st. C. Doprowadzi to do zelektryfikowania globalnej infrastruktury i zaprojektowania aspektów działalności gospodarczej, które w największym stopniu przyczyniają się do eliminacji emisji dwutlenku węgla.
Podaż metali w procesie tym ma odgrywać kluczową rolę. Jeżeli nic się nie zmieni w aktualnych proporcjach wydobycia i przetwarzania metali dla nowych potrzeb, to ostatecznym beneficjentem tego górniczego boomu będą Chiny. Ich obecna pod tym względem dominacja nie budzi żadnych wątpliwości, gdyż 75 proc. światowych akumulatorów litowo-jonowych, 70 proc. wszystkich paneli słonecznych i 60 proc. pojazdów elektrycznych jest produkowanych w Chinach.
Jednak aspiracje tego państwa nie zostały jeszcze zaspokojone i oczekuje się, że jego udziały w tym supercyklu będą nadal rosnąć. Ponieważ Chiny dominują w kontroli łańcuchów wartości transformacji energetycznej, podmioty spoza Chin stają w obliczu coraz mniejszego udziału w dostępie do poszukiwanych surowców. Większa gotówka oznacza większe możliwości inwestycyjne, twierdzi WoodMac, umożliwiając Chinom za wszelką cenę realizację strategii bezpieczeństwa dostaw dla swoich potrzeb.
Ci, którzy zdecydują się na uczestnictwo zbyt późno w tym cyklu – czy to narody chcące zabezpieczyć sobie dostawy, czy klienci chcący chronić swoje linie produkcyjne, czy inwestorzy chcący zarobić na nadnaturalnych zyskach – prawdopodobnie odkryją, że albo ich nie stać na to lub są całkowicie wykluczeni z tego procesu.
Do 2030 r. producenci kobaltu musieliby zbudować o 167 proc. większą podaż niż obecnie, podczas gdy miedź musiałaby znaleźć o 85 proc. większą podaż kopalni niż w prezentowanych prognozach. Będzie to ogromne wyzwanie dla tego sektora. W scenariuszu Wood Mackenzie udział paliw kopalnych w popycie na energię spada do 50 proc. do 2050 r., ponieważ energia niskoemisyjna zdobywa udziały w rynku.
W tym scenariuszu szybka i agresywna produkcja pojazdów elektrycznych do połowy stulecia doprowadzi do spadku popytu na ropę do 35 mln baryłek dziennie - 70 proc. poniżej dzisiejszych poziomów - i powoduje spadek ceny ropy do poziomu poniżej 20 dol./bbl.
Prognoza WoodMac przewiduje, że popyt na węgiel energetyczny również gwałtownie spadnie. Raport ten nie do końca deprecjonuje paliwa kopalne, gdyż zauważa, że dekarbonizacja stwarza tyle samo zagrożeń, co okazji rozwojowych. Związane z tym komentarze podkreślają, że po raz pierwszy w historii górnictwa zmiana paradygmatu popytu została wyraźnie zasygnalizowana, zanim jeszcze doszło do jej realizacji.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
