Klimat: Zamiast ocieplenia, mamy oziębienie?

Ekstremalne wydarzenia pogodowe tegorocznej wiosny coraz bardziej wydają się zaprzeczać popularnej wśród polityków i sprzyjających im mediów, teorii nieustającego się ocieplenia klimatu. Przez ponad 30 lat energicznego i bezwzględnego zwalczania  dwutlenku węgla, wydaje się, że osiągnęły już swoje cele klimatyczne. I to z naddatkiem.

Dalsze kontynuowanie tego procesu zaczyna powoli zmieniać się w swoje przeciwieństwo. Po prostu zamiast ocieplenia, mamy oziębienie. Być może, że jest ono tylko chwilowe, ale zaprzecza  teorii ocieplenia klimatu. Na ten czas, najlepsi eksperci tego zjawiska nabierają przysłowiowej wody w usta.

Okazuje się, że to przeciwieństwo, jest znacznie gorsze od celu, do którego dążono, czyli inaczej nie po raz pierwszy w eksperymentach przyrodniczych okazało się, że lekarstwo jest gorsze od choroby. Sygnały tego stanu dały o sobie znać w minionym XX w.

Pierwsze niepowodzenia były w Australii. To tam oceniono, że hodowla królików będzie niezwykle opłacalna, gdyż nie mają one tam, żadnych naturalnych wrogów. I rzeczywiście ich populacja tak się rozprzestrzeniła, że wszystko, co w kraju było zielone, padało pastwą królików. Postanowiono zapobiec klęsce, przez sprowadzenie odpowiedniej rasy psów, które ograniczą ich ilość. Tak się też stało. Z tą jednak różnicą, że rolę królików zajęły psy.

Po australijskich doświadczeniach, które nikogo i niczego nie nauczyły, na jeszcze większą skalę doprowadzenia do zmian przyrodniczych w dawnym ZSRR podjął się Józef Stalin. Zmieniał on biegi rzek, aby nawadniać pustynie i uczynić z nich rolnicze obszary. Sukces, jaki pod tym względem został osiągnięty, okazał się być wątpliwy, bo Morze Aralskie, do którego te rzeki wpadały, zaczęło wysychać, tworząc nowe obszary pustynne. O doświadczeniach tych dziś się już nie wspomina. Mógłby ktoś pomyśleć, że obecna, gigantyczna operacja ograniczenia dwutlenku węgla w atmosferze może zakończyć się podobnie, jak z królikami w Australii i nawadnianiem pustyń w ZSRR.

Prowadzona obecnie wojna z CO2, ma znacznie szerszy kontekst zwalczania wszelkiego węgla w przyrodzie i życiu codziennym. Zacietrzewienie, upór i brak rozwagi zwolenników tych teorii, odbiera im elementarne poczucie własnego bezpieczeństwa. Zapominają, albo też nie chcą się do tego przyznać, że żywa przyroda nie może istnieć bez węgla. Potwierdza to całą chemia organiczna, której obok węgla, tlen i wodór są najważniejszymi składnikami.

To samo dotyczy też jego cywilizacyjnych cech związanych z ogrzewaniem ludzkich siedzib. Najpierw służyło do tego spalane drzewa, które jako substancja organiczna zawiera węgiel. Kiedy zaczęło brakować drzewa, jego rolę przejął węgiel kamienny i brunatny.

Obecnie dostępne są źródła energii pochodzące z OZE, energii jądrowej i termojądrowej. Nikt jednak nie zabraniał dotąd używać paliwa z poprzednio popularnego okresu. I tak niektórzy do dzisiaj palą drewnem w kominkach, jak człowiek prehistoryczny, a inni spalają węgiel, jako kopalinę w coraz doskonalszych piecach. Istotą tych zmian w systemach grzewczych była ekonomiczna opłacalność, a nie administracyjny nakaz w imię wymyślonych na ten użytek teorii. I niech tak to już zostanie.

Ograniczenie ilości CO2 powoduje oziębienie klimatu, do którego tak uparcie dążono. Oziębienie to może utrzymać się dłuższy czas. Oznacza to, że zbliżamy się do sytuacji nie tylko roku bez lata, ale też kolejnych lat z jedną porą roku, która w najłagodniejszej formie przypominać będzie późną jesień i wczesną wiosnę, Jakie będą zbiory? I jakie będą w tej sytuacji ceny żywności? Każdy może się tego domyślać, że będą one wielokrotnie wyższe aniżeli obecnie.

Katastrofa żywnościowa to kolejny efekt walki z dwutlenkiem węgla. Wiąże się ona nie tylko z niskimi temperaturami, ale też z brakiem wystarczającej ilości CO2 do wegetacji fauny i flory. Ich brak powoduje też coraz mniejszą ilość tlenu w atmosferze, bez którego nie możemy przecież nawet oddychać.

Naukowe uzasadnienie dla tak mało uchwytnej roli CO2 w przyrodzie, sprawia że w powszechnym nauczaniu w demokratycznych społeczeństwach, znaczenie ma nie istota rzeczy, ale większość, która zaakceptuje, to co wmówi się jej przy pomocy dobrze opłaconych autorytetów. To wcale nie musi być prawdą, ważne jest, że miliony, a nawet miliardy ludzi w to uwierzy i wtedy politycy mają legitymację do działania w ich imieniu.

Metodę wmawiania ludziom pewnych poglądów i zachowań w sposób naukowy jeszcze w latach 20. ub. w. opracował niezwykle zdolny Amerykanin Edward L. Bernes, który opublikował kluczowe dzieło swojej działalności pt. Propaganda.

Z jego doświadczenia i rad skutecznie korzystali najwybitniejsi ówcześni politycy, którzy umieli przekonać całe narody do swoich pomysłów. Należeli do nich takie postacie jak Lenin, Trocki, Goebbels, Hitler i Stalin. Dziś, ich metody zostały znacząco udoskonalone i służą całkiem innym celom. Jednym z nich jest przekonanie milionów ludzi do tego, że dwutlenek węgla odpowiada za ocieplenie klimatu, a jego głównym dostawcą jest przemysł oparty na paliwach kopalnych.

Efektem likwidacji opartej na tym energetyki jest fakt, że bogaci staja się jeszcze bogatszymi, a biedni jeszcze biedniejszymi. Dzieje się tak z powodu tego, że paliwa kopalne, a szczególnie węgiel kamienny na całym świecie wykorzystywany jest do ogrzewania przez najmniej zamożnych ludzi.

Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.