90 lat temu umarł Lenin i co z tego?

A to, że umarł zbyt późno, bo 21 stycznia 1924 r. Gdyby zszedł był z tego świata przed 1917 r., kilkadziesiąt milionów ludzi mogłoby cieszyć się dłużej życiem niż im to było dane w rzeczywistości? Może nie wykreowałaby ona Benito Mussoliniego? Może Adolf Hitler amatorsko bawiłby się w architekta, natomiast Josif Wissarionowicz Dżugaszwili zapijałby się gruzińskim winem w kaukaskich dolinach?

Ktoś powie: co wy z tym Leninem! Po co komu takie opowieści? Ano po to, że nie tylko w Rosji dziatwa raczej wie, kim był Hitler i raczej nie wie, kim był Władimir Iljicz Uljanow zwany Leninem. A skoro wiedza o tym, który przyczynił się nie tylko do budowy "państwa robotników i chłopów" na krwi tychże, jest mizerna lub zerowa, to należy wyjaśnić niezorientowanym, że Lenin nie był wcale łysym i dobrotliwym dziadkiem z charakterystyczną kozią bródką, lecz zbrodniarzem numer jeden (lub dwa). I to w historii całej ludzkości.

Spotkania z Leninem
Z Leninem miałem, można powiedzieć, bezpośredni kontakt cztery razy w ówczesnym Związku Radzieckim. Bezpośredni? Już wyjaśniam. Dwa razy widziałem wodza światowej rewolucji proletariackiej, którego idee miały być wiecznie żywe (niektóre jednak do dziś przetrwały), w jego mauzoleum.

Dziś trzeba zapłacić, by zobaczyć tow. Lenina, śpiącego snem wiecznym w pudełku ze szkła (pewnie pancernego). Ponad ćwierć wieku i jeszcze wcześniej turyści i czciciele Uljanowa mogli go oglądać za darmo. Trzeba było tylko wystać się w kilometrowej kolejce, zdawszy wcześniej do specjalnej pakamery aparaty fotograficzne i kamery (nielzja było). Jak już dotarło się do wrót tej piramidy z czerwonego granitu (postawionej przez Stalina, by komunizm miał swojego świętego, do którego mumii można byłoby pielgrzymować, jeśli tylko miało się zgodę na wjazd do Moskwy), przy których ciągłą wartę pełnili żołnierze, to wchodziło się w mroczność i płynęło z prądem tej ludzkiej rzeki. Opływała ona szklany sarkofag szybko, więc spotkanie z Leninem trwało nie dłużej niż pół minuty. Co mnie zaskoczyło?

No, nie to, że Lenin, wzorem faraonów z epoki Starego Państwa, leżał w piramidzie. To co? A to, że po pierwsze: miał (ma - nie wiadomo, jakiego używać czasu) bardzo małą głowę, a przecież był - podobno - geniuszem i po drugie: że nogi miał przykryte flagą Związku Radzieckiego. Cóż było dziwnego w tym drugim "suprajzie"? Ano to, że miało to być potwierdzeniem pogłosek, że mumia tow. Lenina była pozbawiona nóg, gdyż... Wiadomo co.

Kiedy drugi raz radzieckie państwo pozwoliło wejść do czerwonego grobowca, to na szczęście nie byłem pod krawatem. Kolega był i miał go nieco przekrzywiony. Nagle został zatrzymany przez żołnierza. Ten dociągnął mu krawat, żeby nie wyglądał jak łachmyta (kolega oczywiście), gdy udaje się na spotkanie z Leninem wiecznie żywym.

Trzeci raz spotkanie z Leninem, a ściślej jego pośmiertną maską, miałem w Gorkach k. Moskwy. Tam, w pałacu odebranym jakiemuś arystokracie lub burżujowi, wyzionął ducha Lenin. Byłem wówczas w towarzystwie kilku polskich lekarzy, którzy z maski pośmiertnej Uljanowa wydedukowali uczenie, że wódz cierpiał na syfilis. Po raz czwarty duch Lenina przydybał mnie w Tiumeni, nieoficjalnej rosyjskiej stolicy ropy naftowej. W tamtejszej Wyższej Szkole Pedagogicznej w czasie wojny złożono sarkofag z Leninem, by czasem nie dostał się w ręce Germańców. I gdy chciałem wejść do sali, gdzie mumia skrywana była, to mnie zatrzymano. I z wielkim namaszczeniem oznajmiono, że jestem pierwszym od 1941 r. "niesawietskim czieławiekiem", który wkracza w tak święte miejsce.

Lenin nie był świętym
Bo był twórcą państwa, które wyrosło na totalnym mordzie i ludobójstwie, które zyskałay status prawa. Wcześniej, w jakiejkolwiek rewolucji czy nawet w państwie Temudżyna (Dżingis-chana), masowa i fizyczna likwidacja klas społecznych nie była wpisana w państwową doktrynę. Lenin był także, używając języka bolszewików, rewizjonistą! Otóż Karol Marx uważał, że rewolucja proletariacka wybuchnie tam, gdzie są najbardziej rozwinięta klasa robotnicza i środki produkcji, czyli w Niemczech lub we Francji. Tymczasem Lenin wraz 10 tysiącami bolszewików, przy pomocy wywiadu cesarza niemieckiego Wilhelma II, rewolucję wywołał tam, gdzie była bieda z nędzą, a robotników tylu, co kot napłakał. I to właśnie dlatego, Lenin, podający się za filozofa, przerobił marksizm na swoją modłę, zostawiając z niego dwa najważniejsze filary: dyktaturę proletariatu i budowę społeczeństwa bezklasowego.

Jedno i drugie automatycznie prokurowało ludobójstwo. Należało zlikwidować bogate chłopstwo (dla bolszewików bogaty był ten, kto miał już jednego konia), mieszczaństwo, że o właścicielach ziemskich, burżuazji i duchowieństwie nie wspomnę. Te klasy miały przestać istnieć, bo tak sobie wymyślił tow. Lenin. Albo od razu - przez kulkę w głowę, albo po jakimś czasie - przez katorżniczą pracą.

Dziś wielu, szczególnie na lewicy, za tyrana i twórcę zła wszelakiego uważa Stalina. I przeciwstawia mu Lenina, "który chciał dobrze", ale Stalin to uniemożliwił. Kłamstwo i tyle. To Stalin był uczniem Lenina, a nie na odwrót. To Lenin (z Trockim do spółki) kierował rewolucją październikową. I wszystkim, co po niej nastąpiło, a co skutkowało śmiercią co najmniej kilkunastu milionów ludzi, w większości zabitych, a nie poległych, na tym czy innym froncie wojny domowej.

To Lenin, a nie Stalin, postanowił, że trzeba poprzez Polskę przenieść płomień światowej rewolucji do ojczyzny Marksa i dalej.

To Lenin zdecydował o utworzeniu CzeKa, sowieckiego Gestapo.

To Lenin rozkazał utworzyć obozy koncentracyjne zwane łagrami, w efekcie czego powstał osławiony Gułag.

I tak można byłoby ciągnąć. Lenin nie tylko wprowadził mord do doktryny państwa. Sam też decydował o pozbawieniu życia konkretnych, z imienia i nazwiska, osób. I dotyczyło to nie tylko b. cara Mikołaja II i jego rodziny, choć nie ma dokumentu, który by to stwierdzał. Trudno sobie jednak wyobrazić, by ktokolwiek z bolszewików mógł zabić cara bez zgody Lenina...

Między Leninem a Stalinem
Przede wszystkim Uljanow jest odpowiedzialny za wykreowanie Stalina, co kosztowało ludzkość wojnę światową i gigantyczne ofiary w ludziach tak w ZSRR, jak i na całym świecie. To komunizm, który Lenin chciał stworzyć w państwie, gdzie większość obywateli nie potrafiła czytać, użyźnił grunt, z którego wyrosła III Rzesza...

Lenin, wbrew temu, jak sam się przedstawiał, jak go prezentowano sto lat temu, jak postrzegają go współcześni wierni fani, nie był genialnym politykiem. Gdyby był nawet przewidującym, to nie przegrałby walki o władzę w "światowej ojczyźnie proletariatu" ze Stalinem, który w czasie rewolucji październikowej nie mieścił się w ścisłej czołówce jej liderów.

To przecież za przyzwoleniem Lenina ze Stalina uczyniono (w 1922 r.) sekretarza generalnego (geneseka) Wszechrosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików). A gdy Lenin przejrzał na oczy, było już za późno: wykreował potwora. Za późno było, by w testamencie polecać bolszewikom odsunięcie Stalina do funkcji partyjnych (czyli władzy). Zresztą, Lenin sporządzając ten testament, udowodnił, że wcale ani nie był taki mądry, ani przebiegły, jeśli zaufał sekretarce, której dyktował ostatnie słowo, a która - czego łatwo było się domyślić - była szpiegiem tow. Stalina.

Zbrodniarz wybielony
Za sprawą tego, że uczeń Lenina przerobił pół Europy na satelity Związku Radzieckiego, Lenin był świętym komunizmu, a nie jego krwawym kreatorem. Z przyczyn geo- i politycznych na zbrodniarza numer jeden postępowa opinia publiczna (sterowana z Kremla) wykreowała Adolfa Hitlera, który w obiektywnej klasyfikacji znalazłby się na trzecim miejscu, po radzieckim duecie zbawców ludzkości. Pokłosiem tej propagandy (przy której działalność ministra Goebbelsa jawi się nader amatorsko) jest to, że podobizna Lenina na koszulce jest "trendy", a za podobną modę z Hitlerem na plecach można mieć konflikt z prawem...

To nasza wina
Nasza, czyli Polaków, że Lenin nie zszedł był z tego świata znacznie wcześniej.

Gdyby Józef Piłsudski myślał przestrzennie, jak szachista, to Rosja Sowiecka nie dożyłaby dnia przekształcenia jej w ZSRR.

Komendant był przekonany, że państwo bolszewików runie w kilka lat po rewolucji październikowej. Nie chciał więc wspierać białego generała Antona Denikina. I wczesną jesienią 1919 r. wstrzymał działania Wojska Polskiego na przeciwbolszewickim froncie w czasie, gdy "biali" szli na Moskwę. Lenin dał sobie radę z Denikinem, w czym spory (jeśli nie zasadniczy) udział miał późniejszy Marszałek. Piłsudski wsparł Lenina, bo uważał, że dla niepodległości Polski większym zagrożeniem jest wielkoruski Denikin niż bolszewicy, których uznał za twór efemerydalny, czasowy. Pomylił się srogo.

Trzeba dodać, że być może nie byłoby rewolucji październikowej, gdyby władze CK Austro-Węgier również wykazały się przestrzennym myśleniem. To bowiem nasz anonimowy góral z Zakopanego zadenuncjował poszukiwanego listami gończymi tow. Lenina, gdy ten bawił w Poroninie w 1914 r. Niestety, Austriacy nawet go długo w więzieniu nie potrzymali. Niestety, Lenin nie próbował zbiec z tiurmy, więc nie można było go zastrzelić podczas ucieczki. Za to świat zapłacił życiem od 50 do 100 mln ludzi, bo tyle na koncie ma twór zwany komunizmem. Twór, który stworzył Lenin.

Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.