W czwartek, 29 listopada, w kościele św. Grzegorza Wielkiego w Ruszczy w woj. małopolskim (kliknij aby pobrać mapę dojazdu na miejsce) pożegnamy byłego wiceministera górnictwa Eugeniusza Postolskiego, który zmarł w sobotę, 24 listopada. Zostawił żonę, trójkę dzieci i troje wnucząt.
Eugeniusz Postolski urodził się 5 listopada 1952 r. w Sulechowie pod Krakowem. W 1977 r. ukończył Akademię Górniczo-Hutniczą. W latach 1977-96 pracował w kopalni Makoszowy w Zabrzu. Zaczynał od stanowiska nadgórnika wydziału wydobywczego. Przez sztygara, nadsztygara, kierownika robót górniczych i naczelnego inżyniera awansował na stanowisko dyrektora kopalni, które sprawował w latach 1992-96.
"Pracę w kopalni rozpocząłem 13 maja 1977 roku w piątek. Dopiero później zwróciłem uwagę na zbitkę tej daty i dnia tygodnia, ale to świadczy tylko, że w przesądy nie należy wierzyć. (...). Pamiętam pierwszy mój zjazd z kierownikiem Janem Bielem szybem I na poziom 300 do ściany 015 w pokładzie 358/1. Idąc z kierownikiem, obserwowałem na co zwraca uwagę i jak reaguje na różne sytuacje. I tak krok po kroku od stażysty, przez nadgórnika, kierownika oddziału doszedłem do nadsztygara" - wspominał początki pracy w górnictwie późniejszy wiceminister.
W latach 1996-2001 Eugeniusz Postolski był prezesem Katowickiego Holdingu Węglowego. W latach 2001-2003 pełnił funkcję członka zarządu Bytomskiego Holdingu Produkcyjno-Usługowego SA. Od 2003 do 2004 r. był prezesem zarządu BPROZ BREMASZ sp. z o.o. w Bytomiu, a później dyrektorem naczelnym tej firmy.
W latach 2004-2005 zajmował stanowisko wiceprezesa Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach. Od 2005 do 2006 r. pracował jako główny specjalista Gliwickiego Zakładu Usług Górniczych sp. z o.o. w Gliwicach. W okresie od listopada 2007 r. do kwietnia 2008 r. jako wiceminister w Ministerstwie Gospodarki był odpowiedzialny za sprawy energetyki, górnictwa, ropy i gazu. W lipcu 2008 roku został dyrektorem handlowym spółki Haldex SA w Katowicach.
Eugeniusz Postolski był także prezesem Górnika Zabrze i stałym bywalcem na trybunie honorowej tego klubu.
"W całym swoim życiu zawodowym udawało mi się trafiać na ludzi, z którymi znajdowałem porozumienie (...). W zespole naprawdę można zrobić dużo więcej. Wyznaję zasadę, że tak jak w orkiestrze są muzycy, którzy stale grają, ale jest i perkusista, który tylko od czasu do czasu uderzy w talerze. Wydaje się, że jest on niepotrzebny, jednak bez niego orkiestra nie wykona utworu. I tak jest w każdym zespole. Z reguły jestem niepoprawnym optymistą, a trudności mobilizują mnie do działania, są po to, aby je pokonywać" — uważał Eugeniusz Postolski.
Tadeusz Koperski, prezes zarządu Haldex SA:
Górnictwo i sport - to były jego pasje
Niedługo po swoich 60. urodzinach, bo 24 listopada, odszedł od nas nasz Kolega Eugeniusz Postolski, który w naszej Spółce pełnił funkcję wiceprezesa zarządu - dyrektora technicznego. Był człowiekiem o różnorodnych zainteresowaniach i szerokich horyzontach poznawczych. Był bardzo zaangażowany zarówno w pracę zawodową, jak szereg działań pozazawodowych, społecznych czy sportowych. Pomimo braku czasu był zawsze dostępny zarówno dla pracowników, jak i przyjaciół. Swoimi działaniami wspierał różne branże gospodarki, ale zawsze można było odnieść wrażenie, że szczególnie wspierał górnictwo oraz sport. W firmie rozumiał potrzebę wdrażania nowoczesnych rozwiązań technicznych, zawsze mogłem liczyć na jego pełne wsparcie. Współpracownikom dał się poznać jako kolega, który pomoże tak w sprawach zawodowych, jak i w problemach osobistych. Przygotowaliśmy wspólnie wiele programów rozwojowych spółki, które teraz trzeba będzie realizować bez Eugeniusza. Straciliśmy uczynnego i dobrego człowieka. Cześć jego pamięci!
Joanna Strzelec-Łobodzińska, prezes Kompanii Węglowej:
Będzie nam Go brakowało
Poznałam Eugeniusza Postolskiego, kiedy pracował w Katowickim Holdingu Węglowym. Ja wówczas byłam po drugiej stronie stołu negocjacyjnego, reprezentując energetykę. Te rozmowy zawsze niosły ze sobą jakiś bagaż emocji, nie zawsze pozytywnych, ale mimo tego z tego okresu wspominam Go jako człowieka bardzo pogodnego, zawsze skłonnego do rozmowy i kompromisu. Był bardzo życzliwy, jeśli tylko mógł pomóc, to to czynił. Powtórnie los zetknął nas ze sobą na innych szczeblach decyzyjnych. Byłam osobą, która zastąpiła Gienka na stanowisku wiceministra gospodarki odpowiedzialnego za górnictwo. Nigdy wcześniej i nigdy później nie spotkałam się z sytuacją, żeby osoba, na której miejsce się przyszło, w tak życzliwy sposób przekazywała swoje doświadczenia i informacje o tym, co następcę czeka. Będzie nam Go bardzo brakowało.
Tomasz Hajto, wybitny reprezentant Polski, trener Jagiellonii Białystok:
Dobry duch Górnika Zabrze
Najwięksi ludzie Górnika Zabrze chcą chyba stworzyć wybitny klub piłkarski w nowym, lepszym świecie. W 2009 roku zmarł profesor Zbigniew Religa, a w minioną sobotę prezes Eugeniusz Postolski. Ta ostatnia śmierć była dla mnie prawdziwym szokiem. Przecież jeszcze przed trzema tygodniami byłem w Zabrzu na Jego urodzinach... To za czasów Jego prezesury miałem najlepsze mecze w Górniku. To dzięki Niemu Zabrze i Górnika wspominam najlepiej w moim życiu. Potem grałem w wielkich klubach niemieckich, ale nigdzie nie czułem się tak dobrze jak w klubie, którym on zarządzał. Od kolegów ze Śląska wiem, że był też wybitną postacią górnictwa, szefem wielkich firm, dobrym duchem całej branży. Ja jednak przede wszystkim zapamiętam go jako człowieka, który podjął się kierowania Górnikiem w najtrudniejszych czasach i wyprowadził klub z zapaści finansowej.
Włodzimierz Mikoda, prezes PPUH REMASZ Sp. z o.o.:
Serdeczny sąsiad i wspaniały kompan
Gienek był - trudno mi w to słowo "był" uwierzyć — Przyjacielem. Nasza przyjaźń rodziła się we wspólnym kopalnianym trudzie. On górnik, ja maszynowiec. Zawsze przyjazny, wyrozumiały, ale też życiowo wymagający. Wspaniały towarzysz życia na każdym etapie, czy w pracy, działalności sportowej, wspólnych planach na odpoczynek. Ciągle z nowymi pomysłami - czasami trudny do doścignięcia w swych zamysłach. Jego optymizm, troska i chęć uczestniczenia we wszystkim, co się wokół Niego działo, udzielały się wszystkim. Nasze drogi życiowe ciągle gdzieś się krzyżowały, zawsze pamiętał o mnie i moich bliskich. Przez wiele lat serdeczny sąsiad i wspaniały kompan. W tym tragicznym dniu mieliśmy — jak zwykle — być na meczu Górnika Zabrze. Miejsce pozostało puste. Twoją nieobecność uczczono minutą ciszy. Pozostał głęboki żal i smutek.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
