Wydaje się, że sprawa nadal budzi wiele kontrowersji dlatego może warto jeszcze raz wyjaśnić. Ustalając uprawnienia do emerytury górniczej, ZUS dokonuje analizy dołączonej do wniosku dokumentacji i sprawdza, czy zatrudnienie pracownika w danym okresie jest pracą górniczą określoną w art. 50c ust. 1 ustawy emerytalnej. W przypadku pracowników dozoru ruchu (art. 50c ust. 1 pkt 5 ustawy emerytalnej) pracą górniczą w rozumieniu tego przepisu jest m.in. zatrudnienie pod ziemią na stanowiskach dozoru ruchu lub kierownictwa ruchu kopalń, które to stanowiska zostały określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego. Zgodnie z art. 194 wspomnianej ustawy – jest nim zarządzenie nr 9 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23.12.1994 r. w sprawie określenia stanowisk kierownictwa ruchu i dozoru ruchu pod ziemią, w kopalniach siarki i kopalniach węgla brunatnego. Jeżeli pracownik jest zatrudniony na stanowisku niewymienionym w tym zarządzeniu, nie wykonuje pracy górniczej w myśl ww. przepisu ustawy emerytalnej. Uznanie tego okresu za okres pracy górniczej tzw. mieszanej może nastąpić tylko pod warunkiem udowodnienia, że liczba zjazdów pod ziemię wynosiła co najmniej połowę dniówek roboczych w miesiącu (uwzględniając absencję – urlopy, szkolenia, delegacje służbowe i inne nieobecności, za które pracownik zachował prawo do wynagrodzenia i pozostające w związku z wykonywaną pracą). Dla udokumentowania tego faktu niezbędne są wykazy zjazdów pod ziemię. ZUS nie dokonuje oceny, czy dane stanowisko jest tożsame ze stanowiskiem wymienionym w wykazie. Sporne kwestie rozstrzyga sąd w postępowaniu odwoławczym od decyzji organu rentowego.