Ze względu na ukończony wiek 55 lat, wymagany okres pracy górniczej w przypadku mężczyzn wynosi co najmniej 25 lat łącznie z okresami pracy równorzędnej, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej. Ustalając łączny staż pracy 25 lat, uwzględnia się także okresy pracy zaliczane w wymiarze półtorakrotnym (np. okres pracy w przodkach węglowych, wykazany w postaci tzw. dniówek przodkowych lub okresy pracy w drużynach ratowniczych), o ile okresy takie występują. Do wymaganego okresu pracy nie uwzględnia się wszystkich okresów niezdolności do pracy przypadających po dniu 14.11.1991r. (także okresów niezdolności do pracy pozostających w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową), za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, zasiłek chorobowy lub świadczenie rehabilitacyjne. Wyjątek stanowi emerytura górnicza bez względu na wiek, która przysługuje po udokumentowaniu 25 lat pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią. W tym przypadku do pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią, uwzględnia się także okresy niezdolności do pracy pozostające w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, zasiłek chorobowy lub świadczenie rehabilitacyjne – przypadające w trakcie trwania stosunku pracy i poprzedzone pracą górniczą wykonywaną stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią. W celu potwierdzenia okresu brakującego do nabycia prawa do emerytury górniczej, można wystąpić do właściwej jednostki organizacyjnej ZUS, z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury górniczej. Jak zwykle do wniosku należy dołączyć odpowiednie dokumenty potwierdzające przebyte okresy: składkowe, nieskładkowe, okresy pracy górniczej, pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotmym oraz odpis karty zasiłkowej za okresy niezdolności do pracy przypadające po 14.11.1991r.