OD PIASTÓW, TELEWIZORA I GŁUPOTY
Wszelkie święta zwykliśmy uważać za ostoję tradycji. Bastion, którego w imię patriotycznych i religijnych uniesień, zachowania kultury i wiary ojców i dziadów gotowiśmy bronić przed wrażymi zakusami do ostatniego tchnienia, ostatniej kropli wódki i krwi. Na listę tych najwyższych dóbr ochoczo wpisujemy nowe święta, a po roku, góra dwóch, nabieramy przekonania, że ustanowili je Chrobry z Piłsudskim, zaś Mickiewicz z Konopnicką pozostawili nam ich barwne opisy, wedle których i my świętujemy. Te wszystkie nasze wyobrażenia i sposoby świętowania mają na ogół tyle samo wspólnego z rzeczywistą tradycją, ile wspólnego miały ze sobą wymienione wyżej historyczne postaci. No, coś tam wspólnego miały – powie ktoś. Faktycznie; coś tam wspólnego dla nich można zauważyć. I tak samo coś tam wspólnego z tradycją można zauważyć w naszym świętowaniu. Ale zaryzykowałbym stwierdzenie, że nic tak bardzo jak święta, nie wypacza tradycji. Już wyjaśniam dlaczego.
Mamy obecnie nieograniczony dostęp do informacji – i dobrze. Ale, jak mawiał mądry cadyk z Kolbuszowej, jak jest na jedno dobre, to musi być na drugie złe. A złe jest to, że brakuje nam – i to rozpaczliwie brakuje – narzędzi do weryfikowania tych informacji. Dlatego pokazany w mediach, dajmy na to, meksykański obyczaj okołoświąteczny, łatwo możemy uznać za na przykład kurpiowski. Po chwili mieszkańcy stolicy, przybyli niegdyś z Kurpiów w przekonaniu, że to ich pradziadowie z prababkami tak właśnie świętowali, staną przeciw każdemu, kto temu zaprzeczy. A skoro w stolicy tak powiedzą, to i mieszkańcy Myszyńca i okolic obyczaj rodem z Meksyku uznają za swój prastary, może zapomniany, ale właśnie przypomniany. Przed tego rodzaju skretynieniem powinny nas bronić fachowe, odpowiedzialne komentarze do pokazywanych obrazków z kraju i ze świata, ale rzetelność dziennikarska ma niewielki wpływ na wysokość słupków oglądalności, więc nikt sobie nią specjalnie nie zawraca głowy.
Innego rodzaju okołoświątecznym wynaturzeniem i przeinaczeniem, jest mieszanie folkloru poszczególnych regionów kraju. Widziałem coś takiego w Rybniku. Rybnik, jak dość powszechnie wiadomo, znany jest ze szpitala psychiatrycznego – zwanego potocznie „domem wariatów”, smogu, a ostatnio z faktu, że miasto i jego włodarze będą się promować przy pomocy serialu, kręconego przez jedną z telewizyjnych, komercyjnych stacji – za ciężkie pieniądze, ma się rozumieć. Wieść gminna niesie, że naczelni włodarze grodu, leżącego jak Rzym na siedmiu wzgórzach, osobiście zaszczycą widownię telewizyjną swoją grą w serialu. Zapewne mieszkańcy nie mogą się już tego doczekać. No cóż; jeśli gospodarzy się miastem, które można nazwać Rzymem ROW-u, to trzeba umieć sprostać różnym wyzwaniom. Również zadbać o urodę miasta.
W imię tego właśnie piękna rynek miasta przed tegorocznymi świętami ozdobiono tradycyjnymi palmami wielkanocnymi. Przymocowano je do wszystkich latarni. Tyle, że nie z lokalnej tradycji ludowej, lecz z małopolskiej. Takie z bibułkowych kwiatków o pstrych kolorach. Widać zamiłowanie do pstrokacizny wygrało z rozsądkiem i wiedzą. Ja wiem, że wszystkie drogi prowadzą do Rybnika. Te z Żywca i Woli Justowskiej też. Że ci, którzy tymi drogami przybyli, mieszkają na rybnickich osiedlach, ale sam Rybnik, na razie, nie zmienił swojej śląskiej lokalizacji, a co za tym idzie korzeni folklorystycznych. A śląska palma wielkanocna jest nie brzydsza od małoposkiej. Jeśli już koniecznie taka dekoracja musiała przystroić latarnie na rynku. Ale cóż; latarnie uliczne nie od dziś i nie od wczoraj służyły do wieszania. Na ogół do wieszania byle czego...
Jurek Ciurlok „Ecik”
W MARKLOWICACH, WĄCHOCKU I GDZIE INDZIEJ…
Jak w Wąchocku dostosowuje się lokalne określenia do standardów europejskich?
- Modernizuje się ich pisownię. I tak na przykład od teraz pisze się: qń...
Dlaczego mieszkańcy Kłaju wysiadają z autobusu w Targowisku i do domu idą pieszo?
- Żeby nie zwracać na siebie w autobusie uwagi...
Dlaczego krowom w Marklowicach wiążą supły na ogonach?
- Żeby nie uciekały zza ogrodzenia między sztachetami...
Z NAUKOWEGO PÓNKTU WIDZENIA
Zadziwiająca jest magia lustra. Przed wiekami lustro uważano za przedmiot magiczny, a nawet za narzędzie złych mocy. Nie tak dawno, poważni uczeni odkryli, sprawdzili i potwierdzili kolejną moc lustra. Zanim ją przedstawię, kilka słów wprowadzenia. Otóż każdy wie, jak trudno poradzić sobie z właściwym rozróżnieniem strony prawej i lewej w odbiciu lustra. A jeśli w dodatku zastosujemy dwa lustra, by obejrzeć coś na naszych plecach i trafić ręką w to coś, to już w ogóle ekwilibrystyka. Tymczasem ta właśnie trudność może w pewnych sytuacjach być dobrodziejstwem. Bowiem ponad wszelką wątpliwość udowodniono, że jeśli spoglądając w lustro, nagle poczujemy swędzenie po lewej stronie naszego ciała, to jeśli - nadal patrząc w lustro - podrapiemy się po prawej stronie, swędzenie ustąpi.
KU PAMIĘCI
Choć deszcze padać będą
I śniegowe burze,
Nie przestanę Cię nigdy Kochać
Przez K duże.
PORADY RÓŻNE
pożyteczne, tanie i łatwe w stosowaniu
Na glisty w ielitach
Pjołunowego soku/bobkowego drzewka soku/rdestowego soku/żółci bykowey/weźmiy każdego po rowney części/zwierć to y z trochą sadła wieprzowego na pępek przyłożyć.
Na toż
Glistnikusamego który zowią w Aptekach mchem koralowym/day dziecięciu naraz ieden zpuł Dragmy z czymkolwiek/pewnie pozdychaią.
Porady z czasopisma: „Gazety Szląskie Dla Ludu Pospolitego” wydawanego we Wrocławiu pod koniec XVIII wieku.
LIMERYK
Kolejny cytat z niezwykłej antologii: „Seks w pewnym mieście”; znakomicie skonstruowane dziełko pani Bożeny Słomińskiej. To dwa, rzec można komplementarne limeryki
Pewien literat z miasteczka Ryki
wyznał w spowiedzi grzeszne nawyki:
Często świntuszę,
nie chcę, lecz muszę...
Rzekł mu spowiednik: Pisz limeryki.
Powiada Alicja ze Śląska, nie z Ryków,
że nie chce, a musi być wśród zbereźników,
że wszystko jej bzyka,
jak piękna muzyka...
To może być bzik? Niech nie mija jej bzik ów.
WICE Z TASZY LISTONOSZA
Fortel
W pewnym domu wariatów pensjonariusze nagle wszczęli zamieszki. Zaczęli rozbijać sprzęty, niektórzy próbowali uciekać, wypuścili najbardziej agresywnych pacjentów, sanitariusze nie potrafili sobie dać rady... Wreszcie pojawiło się żądanie: „Chcemy wydania w nasze ręce ordynatora!”. Budynek zamknięto z zewnątrz i nikt nie wiedział co dalej? I wtedy pojawił się jeden z nielicznych pacjentów nie biorących w zamieszkach udziału. Zaproponował pomoc w uśmierzeniu buntu. Po chwili wahania, postanowiono na to przystać. Pacjent wszedł do budynku. Wrócił po pół godzinie z informacją, że bunt się skończył.
- Jak pan tego dokonał? - dopytywał zdumiony personel.
- Dość łatwo. Na ścianie w świetlicy narysowałem poziomą kreskę i obiecałem, że ten, kto ją przeskoczy, dostanie ordynatora w swoje ręce...
Zadziwiające
Pewien mężczyzna wysłał do swojego psychiatry pocztówkę z wakacji następującej treści: „Znakomicie się bawię! Tylko nie rozumiem dlaczego???”.
Z wyższych sfer
Mama pyta synka: - Po obiedzie będziesz się bawił z nianią, czy pójdziesz do kolegi?
- To zależy - odpowiada synek - co dziś będzie robił tatuś...
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH
Nie należy kupować czegoś tylko dlatego, że ustawiła się po to długa kolejka.
Pyrsk!!!
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
