Ten rząd nie dryfuje w górnictwie, lecz podejmuje wyzwania

Bogusław Ziętek został w piątek (3 marca) ponownie wybrany przewodniczącym Wolnego Związku Zawodowego Sierpień 80. Decyzję podjęli delegaci V Krajowego Zjadu Sierpnia 80, którzy obradowali w gliwickiej Sośnicy. Zapytaliśmy Ziętka o program na przyszłość i sytuację w górnictwie.

Jakimi planami chciałby pan zagospodarować kolejną swą kadencję?
Tak się akurat składa, że na nadchodzący rok w górnictwie jesteśmy przed negocjacjami układu zbiorowego pracy dla największej firmy górniczej. Bardzo dużo mówiliśmy na zjeździe o potrzebie odbudowania w kraju układów zbiorowych pracy. Istnieje taka konieczność, bo Polska jest w tej chwili krajem o najniższym nasyceniu UZP. Nawet ogromne firmy, zatrudniające po kilkanaście, kilkadziesiąt tysięcy ludzi, np. duże sieci handlowe, funkcjonują bez żadnych regulacji specjalnych na linii pracodawca-pracownik.

Ale WZZ Sierpień 80 to znacznie więcej ważnych przedsięwzięć, niektóre już w Polsce znane, np. walka o podniesienie płacy minimalnej, o likwidację umów śmieciowych, o bezpłatną komunikację publiczną, o publiczną służbę zdrowia. Na zjeździe paradoksalnie najmniej uwagi poświęciliśmy górnictwu, bo zajmujemy się nim na co dzień. Ale sam zjazd odbywał się w Sośnicy, co było symboliczne. Bo jest to kopalnia, którą chyba udało się już uratować. I to wcale nie przy pomocy dramatycznych protestów, tylko pracą u podstaw.

Wielu wprawiła w osłupienie zmiana wizerunku Sierpnia 80  z organizacji gwałtownej i nieobliczalnej na spolegliwą w negocjacjach przed połączeniem KHW z PGG.
Oczywiście, gdy ostrość i twarda walka służy interesom pracowników, to my się od niej nie uchylamy! I z tego rzeczywiście byliśmy znani do tej pory. Ale też kiedy widzimy, że interes pracowniczy leży po stronie porozumienia, które im służy, umiemy być konstruktywni. Tak jak na przykład w kopalniach Sośnica i Makoszowy, gdzie mieliśmy do czynienia z dwoma modelami obrony kopalni. Makoszowy były bronione w hałaśliwy, bezmyślny sposób przez tamtejszych związkowców, a Sośnica – broniona po cichu, ale z postawą, która okazała się skuteczna.

Podobnie było w przypadku łączenia KHW z PGG. Mam wielki żal do moich kolegów z innych związków, głównie z Solidarności, że przedkładali własne interesy (i to pozazwiązkowe) nad interes branży i pracowników. Powiem więcej! Ohydztwo tej postawy przejawia się w tym, że gdy koledzy zapewniają obecnie, iż wyrejestrowali się ze Górniczej Spółdzielni Pracy, która żerowała na KHW, to w rzeczywistości zdążyli już zarejestrować się do nowych spółek-córek GSP i mają zamiar kontynuować poprzedni biznes. To jest głęboko nieuczciwe i boję się, że może się źle przysłużyć takim kopalniom, jak Śląsk i Wieczorek. Na przykład w trakcie negocjacji udało się już ustalić, że Wieczorek będzie fedrował do czerwca 2018 r., ale wskutek postawy Solidarności znowu cofnęliśmy się do grudnia 2017 r., kiedy ta kopalnia ma zostać ponownie oceniona.

Po podpisaniu porozumienia jest pan optymistą i ma zaufanie do partnerów-właścicieli kopalń?
Ja się bardzo cieszę z połączenia PGG i KHW, bo to z dawien dawna był pomysł wszystkich środowisk, które dobrze życzyły górnictwu. Uważam, że połączenie wzmocni potencjał nowej spółki. Oczywiście mamy jeszcze wiele do zrobienia w górnictwie, ale już w takich uwarunkowaniach, które w moim odczuciu pozwolą branży mocno stanąć na nogi.

Jestem pełen uznania zarówno dla wiceministra Grzegorza Tobiszowskiego, jak i dla ministra Krzysztofa Tchórzewskiego, którzy weszli w górnictwo w bardzo trudnym momencie, bo zostało niemal doszczętnie wcześniej zniszczone.

Obecnie negocjacje są niezwykle trudne, ale zawsze kończą się jakimś działaniem. Cokolwiek by temu rządowi zarzucić, on nie dryfuje w górnictwie, ale podejmuje wyzwania. Przykładem może być wyciągnięcie JSW z pazurów banków, powstanie PGG, a teraz racjonalny program ratowania KHW przez włączenie do PGG. To są wszystko bardzo rozumne działania. Właściwie nie ma żadnego porównania z poprzednikami, którzy sami się określili słowami „ch.., d.. i kamieni kupa”, czyli dryf, dryf i jeszcze raz dryf. Teraz nawet jeśli decyzje są trudne, to jednak są podejmowane i idą za nimi działania. Wtedy był piach, mgła, absolutnie nic jeśli chodzi o fakty.

Jakiego typu związki zawodowe potrzebne są w Polsce 2017 r.?
Związków jest za dużo, a te rzeczywiście działające lepiej lub gorzej np. w górnictwie można policzyć na palcach jednej ręki. Reszta to są statyści, fikcja. Kilkunastoosobowe grupki powstające dla własnych interesów, skupiające się zwykle wokół przewodniczącego-emeryta po to, żeby go bronić przed odejściem.

Natomiast przed polskimi związkami zawodowymi stoi ogromne zadanie odbudowania całego ruchu. Ale trzeba też zauważyć, że jeśli związki skupiają jedynie 7 proc. aktywnych zawodowo Polaków, to jest to pretensja do tych, którzy nie należąc, chcą, żeby organizacje pracownicze były skuteczne. Będą skuteczniejsze, jeżeli będzie powszechna aktywność. Niestety dokonania Solidarności za czasów AWS uderzyły nie tylko w Solidarność, ale we wszystkie związki zawodowe, które do dzisiaj płacą za to cenę.

Bogusław Ziętek kierowanie WZZ Sierpień 80 przejął w 2005 r. (po śmierci w wypadku samochodowym poprzedniego przewodniczącego - Daniela Podrzyckiego). Na pierwszą 7-letnią kadencję wybrany został w 2010 r. w Rudzie Śl., teraz w Gliwicach powierzono mu funkcję po raz drugi na 7 lat.

Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.