BŁĄDZENIE I RADOŚĆ Z UKARANIA
Bywają żarty, czy może raczej w tym przypadku należy rzec: głupie żarty, które bynajmniej nie owocują śmiechem. Nawet ten, który je sobie stroi dla własnej rozrywki, a ku szkodzie innych, po czasie też być może za nie odpowie boleśnie, bo natura bywa sprawiedliwa. Nie tak, jak to się zdarzyło pewnemu nader pobożnemu człowiekowi, który większość czasu spędzał w świątyni na modłach, a w międzyczasie całkowicie zmarniał jego dobytek, stracił zajęcie, żona go rzuciła, dzieci poszły w świat, został pobity i obrabowany, a w dodatku obłożnie zachorował. Któregoś dnia, przejęty swymi nieszczęściami, skarżył się Panu:
- Dlaczego, Boże, mnie tak doświadczasz? Przecież ja tak wiernie Ci służę każdego dnia. Dlaczego...
- Bo strasznie cię nie lubię - odpowiedział Pan z wysokości...
Głupie żarty, chciałoby się powiedzieć po czymś takim. Kartezjusz sformułował tezę, iż śmiech jest wynikiem niespodzianki i następującej po niej natychmiastowej radości z faktu, że czyjeś złe postępowanie, albo zwyczajny błąd, zostały ukarane w ten, czy inny sposób. Dodał jednak, że tylko wówczas, gdy kara nie jest zbytnio ciężka.
Kiedyś mały Wicuś, który siedział w szkole w pierwszej ławce, dosłownie oszalał na widok swojej nowej, ślicznej, młodej nauczycielki. Przyszła ona do szkoły w bardzo krótkiej spódniczce, bo był to już czerwiec i podczas lekcji usiadła na blacie ławki Wicusia, zakładając nogę na nogę. Wicuś wlepił w nie oczy, lecz w pewnym momencie nie wytrzymał narastającego w nim gwałtownie napięcia, odwrócił się do kolegów i powiedział:
- Chłopaki, popatrzcie jakie nogi...
- Wicuś! - ostro zareagowała nauczycielka. - Natychmiast wyjdź z klasy i do końca lekcji nie chcę cię tu widzieć!
Wicuś posłusznie powoli, ze spuszczoną głową, jak ten żołnierz co to wracał z niewoli, klasę opuścił. Na następnej godzinie nauczycielka już nie usiadła na niczyjej ławce, tylko tłumacząc lekcję przechadzała się między ławkami. Wicusiowi co jakiś czas migały przed oczyma jej piękne, opalone uda, które miał prawie na wysokości swoich oczu. Wreszcie nie wytrzymał wewnętrznego napięcia, które ten widok w nim powodował, i głośno powiedział do kolegów:
- Chłopaki, widzieliście te uda???
- Wicuś, wyjdź! - wykrzyknęła nauczycielka. - I już mi się dzisiaj na oczy nie pokazuj!
Wicuś poszedł więc do domu. Następnego dnia nauczycielka przyszła w innej, ale równie krótkiej spódniczce. Nie siadała na blacie ławki, nie spacerowała między ławkami, lecz siedziała za swoim stolikiem całkowicie zakrywającym jej piękne nogi. W pewnym momencie musiała jednak wstać i podejść do tablicy. Gdy pisała na jej górnej części, wyciągając w górę rękę, a nawet lekko wspinając się na palcach, spódniczka uniosła się nieco, ukazując uda w całej krasie, a do tego ich przyległości - by tak rzec. Wicuś wytrzeszczył oczy, a napięcie rosło w nim niebezpiecznie. Wreszcie nie wytrzymał. Odwrócił się do kolegów, ale pomny doświadczeń z poprzedniego dnia, inaczej się odezwał: - Chłopaki, spotkamy się dopiero po wakacjach. A teraz popatrzcie jaka...
I wyszedł z klasy. Ponieważ wakacje i tak miały się zacząć za kilka dni, więc kara nie była zbyt surowa. Zatem warunek, który postawił Kartezjusz, został w tym przypadku spełniony perfekcyjnie, więc śmiech jest usprawiedliwiony, uzasadniony, jak najbardziej wskazany i bardzo na miejscu...
Jurek Ciurlok "Ecik"
HANYSY I GOROLE, ŁĄCZCIE SIĘ W UŚMIECHU
KÓNSKI Z BELE KÓND
Podstępny
Pierwszego dnia wakacji rozmawiało dwóch kolegów z klasy:
- Oberwałeś za świadectwo?
- Tak. A ty?
- Ja to nawet dwa razy.
- Dlaczego dwa razy???
- No pierwszy raz, jak pokazałem tacie świadectwo. A drugi raz, gdy się zorientował, że to jest jego stare świadectwo...
Pożytki z nauki
Rozmawiają dwie koleżanki o sprawach domowych i znajomych:
- Ty, wiesz, a Stasia to tak zdążyła wyszkolić swojego męża, że dosłownie on teraz je z ręki.
- Nie mów! Poważnie?
- Poważnie! Bo oni jeszcze nie mają zmywarki, a ona nie znosi zmywania naczyń...
Detektyw i obiekt
Zdenerwowany Zenek wystartował do mężczyzny, który od pewnego czasu pojawiał się w pobliżu, gdy Zenek randkował z pewną blondynką.
- Niech pan się odczepi i przestanie mnie śledzić. Czy według pana ja nie mogę robić czego chcę?
- Ależ może pan. Ale czy ja nie mogę wiedzieć, co i z kim robi moja żona???
To roztargnienie
- Kochanie - mówi żona do męża - tu mam rachunek od krawcowej za tą nową garsonkę...
- No przecież pokazywałaś mi go już wczoraj - irytuje się mąż. - I dałem ci pieniądze.
- Ach, przepraszam - peszy się żona. - Zapomniałam, że to tobie...
Brak spójności
W pewnej atrakcyjnej krajobrazowo miejscowości odbywał się plener malarski. Artyści wyszli ze sztalugami, farbami i płótnami w teren. Jeden z nich usadowił się pod rozłożystym drzewem, mając przed oczyma bajeczną panoramę i zaczął malować. Mniej więcej po godzinie pojawił się jakiś przygodny wczasowicz i zaczął się dyskretnie przyglądać pracy artysty. Po kilkunastu minutach malarz zauważył swą publiczność, ale tylko się uśmiechnął i pracował dalej. Najwyraźniej ośmielony tym uśmiechem przypadkowy widz, zagadnął malarza:
- Przepraszam mistrzu, ale czy wolno mi zapytać, co pan właściwie maluje?
- Ależ oczywiście, drogi panie. Maluję tylko to, co przed sobą widzę...
- Ach, w takim razie to wielka szkoda, że nie widzi pan tego, co pan maluje!
Zazdrość bierze
Przed wystawnym grobowcem jakiegoś bogacza stoi biedak. Uważnie ogląda każdy szczegół, wszystkie bukiety kwiatów i znicze, dotyka kamienia, z którego grobowiec wykonano, złoconego napisu... Wreszcie, pokręciwszy głową z niedowierzaniem, mruknął pod nosem:
- No taki to sobie dopiero pożyje...
BOJTLIK Z FRASZKAMI
fraszka anonimowa z lat 1870-1900
Na Ćwierciakiewiczową
Wielka to mistrzyni kuchennej kultury!
Gdy raz Anglikowi dała jeść z ochoty,
Anglik się przysięgał, że jadł konfitury,
A to były flaki jej własnej roboty.
Echa z wyścigów
Koń, co na rogu dery miał bogate herby,
Raz do roku pracuje na nagrodę Derby.
Szkapa zaś, co je licho i robi bokami,
Przez cały rok pracuje na konia z herbami.
PRZYSŁOWIA I POWIEDZONKA
Orać chopu, orać, a niy baby wachować; bo rola sie spiecze, a baba niy uciecze - no, jak która, jak która...
Ostatni tyn kot, co przi jednyj dziurze siedzi - i jak to rozumieć???
Ostrożnego pónbóczek strzeże - znaczy się, że idzie na łatwiznę...
Ożynił sie Ryło, niy wiy, co mu po nij było - bo nie każdego uświadomili.
Padoł świynty Ignacy, że my sóm wszyscy jednacy - socjalista był czy co?
Pamiyntej dochodzie, żyć z rozchodym w zgodzie - a może odwrotnie?
Z MĄDROŚCI ŻYDOWSKICH
Pewien ONR-owiec, widząc ziewającego Żyda, odezwał się ze złośliwym uśmieszkiem:
- Tylko mnie, parchu, nie połknij...
- Nie bój się pan - odparł Żyd z kamiennym spokojem. - My, Żydzi, nie jadamy wieprzowiny...
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH...
Wzdęcie ego pod jednym względem przypomina wzdęcie jelit - jest równie uciążliwe dla otoczenia...
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
