W NOWY ROK POSTAWMY ŚMIAŁY KROK !
Ciągle jeszcze tkwimy po uszy w tzw. czasie świąteczno-noworocznym, bo czego jak czego, ale świętowania w Polsce nigdy za wiele. Choć są pewnie i tacy, którzy mają już serdecznie dosyć w telewizji ciągłych powtórek Kevina i sylwestrowych koncertów z zadekretowaną wesołością, zaśpiewów o Santa Clausie w radiach i wywieszek o zamknięciu przychodni na okoliczność niezaspokojenia przez państwo, czyli nas - podatników, rozdętych pragnień lekarzy z jednej korporacji związkowej. No i w ogóle niepewność, czy coś działa, czy świętuje, nie zapewnia na dłuższą metę szczególnego komfortu i spokoju psychicznego. Tym bardziej że na ogół nie działa to, czego najbardziej w danym momencie potrzebujemy. Czasem mam taką czarną wizję, że nasz parlament przegłosował, iż w ramach równości obywateli na czas świąt prawosławnych, czyli dwa tygodnie po świętach w zachodnim obrządku, mamy z mocy prawa państwowego kolejne wolne świąteczne dni, a potem, po następnych dwóch tygodniach, drugi raz Trzech Króli. Na szczęście to niemożliwe, bo na czym jak na czym, ale na dbałości o równe prawa obywateli to naszemu parlamentowi za bardzo nie zależy - lecz to na inną okazję rozważania.
każdym razie okres świąteczno-noworoczny trwa, a towarzyszą mu najróżniejsze podsumowania, prognozy i plebiscyty. Ja też dokonałem swoistego, satyrycznego rachunku sumienia i wyniki zaskoczyły mnie samego. Bo czegóż to w minionym roku nie było! I cudne pyskówki z kilkoma politykami w rolach głównych, i fantastyczne reklamy zapewniające natychmiastowe "powstanie na zawołanie", pod warunkiem że zażyje się godzinę wcześniej. Już widzę te przygotowania, ten budzik ustawiony na godzinę po nich, to radosne wyrwanie się z pierwszego snu, a tu niespodzianie efekt - ten, co to na zawołanie - jakoś się spóźnia czy coś... Ale idźmy dalej: ten rok przyniósł nam nieocenioną wiedzę na temat naszego państwa, to znaczy, dowiedziałem się, że tego państwa wcale nie ma - co nieśmiało podejrzewałem od dawna - lecz jest: "hmm, hmm i kamieni hmm". No bo gdyby było, to przecież jego Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach musiałby respektować jego Konstytucję i ustawy, a tymczasem, choćby w kwestii uznania praw Ślązaków jako mniejszości etnicznej, wydał werdykt "po uważaniu", własnym uważaniu, a nie wedle lege artis - co mu w wielu miejscach wytknięto, ale bez skutku. Skoro się czegoś nie uwzględnia, to znaczy, że tego czegoś nie ma. Dowodzi tego również postępowanie niektórych parlamentarzystów, którzy za nic mają nie tylko dobre obyczaje i elementarną przyzwoitość, ale też prawo, które sami uchwalają i winni go strzec jak źrenicy oka. Ale oni chyba z zaćmą. I pewnikiem dlatego trafili do Sejmu, a nie do agencji podróżniczej. Zaś immunitet poselski mylą czasem z licencją rajdowego kierowcy. I inne takie tam różne sprawy mylą... Cóż tam jeszcze? Aaaa! Nasi najlepsi kumple zza oceanu znowu nas wystawili - tym razem w kwestii nieumiarkowania podczas przesłuchań śledczych, co to ich wcale miało nie być. Z kolei nam udało się naszych najlepszych kumpli ze Wschodu napuścić na siebie nawzajem, co wkurzyło naszych wspólnych "niekumpli" - też ze Wschodu, ale ciut dalszego. I gdy już myślałem, że nic bardziej niż wymienione sprawy nie jest mnie w stanie zadziwić i rozbawić, ujrzałem reklamę na billboardzie, polecającą towar pewnego sklepu z dżinsami w Nowym Targu. Są na niej trzy średnio zgrabne damskie pupy odziane w zgrzebne portki koloru blue i napis: "Zrób prezent swojej dupie". I z tą supozycją, nie mojego autorstwa, choć pełną semantycznej głębi, Państwa pozostawiam, życząc na Nowy Rok wszystkiego najśmieszniejszego!!!
HANYSY I GOROLE, ŁĄCZCIE SIĘ W UŚMIECHU!
TOAST
Znowu z bezcennego zbioru Edwarda Feitzingera, wydanego w Cieszynie w 1891 r. Jest to mowa rymowana z okazji Nowego Roku, lecz tak długa, że tylko kilka celniejszych i bardziej poetycznych wersów wybrałem.
Skonał rok stary! Już przepadł na wieki,
Jak wody kropla, co wpadła do rzeki. [...]
Więc poza nami widać grób głęboki,
W nim olbrzym w trumnę wtrącony spoczywa,
Czemuż grobowej nikt pieśni nie śpiewa;
Ani obficie leje łez potoki?
Bo obok trumny - tuż kolebka stoi;
W niej, jako dziecię, nowy rok się śmieje,
Obfity w wdzięki, urok i nadzieje...
I tak dalej w równie podniosłym tonie, przez kolejnych 20 wersów. Ale jaki zachwyt pań i niepozbawiony zawiści podziw panów! Po takim toaście to już nawet wypić nie trzeba...
CWIETY Z GAZETY
Zaczynam od usłyszanej "własno usznie" wypowiedzi autorów piosenki pt. "Aniołek wesołek".
"Podeszliśmy z ogromną charyzmą do napisania tej piosenki". Widać piosenka charyzmie autorów uległa i pozwoliła się napisać.
Kwiecistość stylu, przechodząca w bełkot zamiast rzeczowości, staje się zmorą dziennikarskich "wypracowań na zadany temat". W jednym z artykułów o konflikcie wokół kontraktów medycznych, obok całego bukietu różnych zdań, które powinny być przynajmniej wzięte w cudzysłów, pojawiło się jedno, bardzo pasujące do naszej gazety: "Dlaczego Kopacz tak często zapada się pod ziemię?". Bo kopacz to najdawniejsze określenie górnika. A gdzie ma być górnik, jak nie pod ziemią?
Na koniec kolejny kwiatuszek z bukietu uzbieranego przez naszego czytelnika, Pana Andrzeja Piontka: "Amerykańskie emerytki wspierają w gliwickiej szkole młodzi wolontariusze". No bo to i bariera językowa, i dużo się zapomniało... Tylko dlaczego one wybrały się do szkoły w Gliwicach? Żadna amerykańska nie chciała przyjąć???
MIĘDZY NAMI, BLONDYNKAMI...
Dwie blondynki stoją na przystanku autobusowym. Zatrzymuje się autobus.
Pierwsza blondynka:
- Dojadę tym autobusem do centrum?
Kierowca:
- Nie.
Druga blondynka:
- A ja?
WICE Z TASZY LISTONOSZA
Względność spojrzenia
Dojrzałe małżeństwo wybierało się na weekendowy wyjazd na daczę. Żona zauważyła, że mąż pieczołowicie pakuje do ogromnej torby całą zawartość barku i regału z winami.
- Po co to wszystko zabierasz? Przecież tego nie jesteśmy w stanie wypić! Wyjeżdżamy tylko na dwa dni...
- Ależ mylisz się, moja droga - odparł spokojnie mąż - to nie my wyjeżdżamy na dwa dni, tylko nasz syn zostaje na dwa dni sam w domu...
Bezwzględność spojrzenia
Dwóch przyjaciół rozmawia o kolędzie. Jeden pyta drugiego:
- Ile dajesz, jak przychodzą po kolędzie?
Ten odpowiada:
- Jakieś trzy sekundy, później puszczam psa...
Dziecięce na świat spojrzenie
W bardzo pobożnym domu po zakończeniu zwyczajowych obrzędów ksiądz, który przyszedł po kolędzie, skorzystał z zaproszenia gospodarzy i zasiadł z nimi do stołu. Wtedy zauważył jeszcze jedną domowniczkę, małą dziewczynkę, która dotąd ukrywała się przed jego wzrokiem w okolicach choinki. Zwrócił się więc i do niej:
- A ty ,dziewczynko, potrafisz się żegnać?
- Umiem...
- To pokaż mi, jak...
- Do widzenia...
Uważne spojrzenie
Kolęda przyszła do bardzo biednej rodziny. Ksiądz wygłosił dłuższą przemowę o tym, że Święta Rodzina też była biedna, więc ubóstwo jest czymś chwalebnym, a wychodząc, zwyczajowo zostawił obrazek ze sceną w stajence. Po wyjściu księdza wszyscy uważnie obejrzeli obrazek, zaś ojciec wygłosił komentarz:
- No i widzicie? Mówią, że tacy biedni byli. A na fotografa to pieniądze mieli...
Z psiego spojrzenia
Dwa kundelki spacerujące ulicami Katowic doszły do rynku. Z daleka ujrzały wielką, jasno oświetloną choinkę. Podbiegły do niej, radośnie merdając ogonkami, a jeden hauknął do drugiego:
- Popatrz, brachu, jaki nam pięknie oświetlony pisuar zafundowali!
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH...
Ewa była pierwszą kobietą, która nie miała w co się ubrać... ...Pyrsk!!!
Przypominam adresy:
ecik.gornicza@gmail.com
Trybuna Górnicza "Ecik",
ul. Kościuszki 30, 40-048 Katowice
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
