Jest z nim mały kłopot. Nie toleruje dalekich podróży. Dlatego elektrownie pracujące na nim, muszą być budowane w pobliżu kopalń. W rezultacie na stosunkowo niewielkim obszarze koncentruje się spory potencjał krajowej energetyki...
Nie tylko polskiej. Również i niemieckiej. Tym, czym dziś dla Polski jest węgiel kamienny, tym dla dla Niemiec jest węgiel brunatny. Oba państwa mają wystarczalne zasoby tych paliw. Oczywiście w polityce energetycznej zachodniego sąsiada jest reorientacja na odnawialna źródła energii (OZE). Pewne jest, i o tym doskonale za Odrą wiedzą, że bez oparcia działającego na tanim paliwie krajowego systemu energetycznego, nie doprowadzi się do jego przeorientowanie.
W encyklopedii wyjaśniają:
"Węgiel brunatny - skała osadowa pochodzenia organicznego roślinnego powstała w neogenie, w erze kenozoicznej ze szczątków roślin obumarłych bez dostępu powietrza. Zawartość węgla 62-75%. Często stosowany jako paliwo. Jego wartość opałowa waha się od 7,5 do 21 MJ/kg...".
Numer jeden w świecie
W Niemczech rocznie wydobywa się ok. 185 mln ton węgla brunatnego. Niedawno Reuters podał, że na Łużycach nadal będą pracowały kopalnie, choć Zieloni i niemiecka delegatura Greenpeace miały odmienne zdanie. Jednakże rząd Brandenburgii, opierając się na orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego (o tym, że decyzja o wydobywaniu surowców, w tym i węgla, leży w gestii władz krajowych), odrzucił wniosek przeciwników energii nieodnawialnej.
Odrzucił, bo samą tzw. zieloną energią nie napędzi się ani krajowej, ani tym bardziej federalnej, gospodarki. Od 2026 r. w Zagłębiu Łużyckim (Lausitzer Revier) będą eksploatowane nowe, bogate pokłady węgla brunatnego. Teraz co roku wydobywa się w tym regionie ok. 60 mln ton. To tyle, ile dają wszystkie polskie kopalnie.
Zagłębie Łużyckie jest jednym z czterech w Niemczech, gdzie wydobywany jest węgiel brunatny. Trzy pozostałe to: Zagłębie Nadreńskie (Rheinisches Revier), Zagłębie Środowoeuropejskie (Mitelduetsches Revier) oraz Zagłebie Helmstedt (Helmstadter Revier).
Z pierwszego pochodzi ok. 54 proc. niemieckiego wydobycia węgla brunatnego (Łużyckie daje ok. 35 proc.). Drugie daje ok. 10 proc. górnoniemieckiej produkcji, a ostatnie (bazujące na jednej odkrywce do 2017 r.) resztę (1, 2 mln ton rocznie).
Nowe elektrownie
Niemiecki potencjał energetyczny jest zróżnicowany, ale z pewnością daleko mu do zdekarbonizowanego. Udział węgla brunatnego w ich bilansie paliwowo-energetycznym w 2013 r. wynosił "tylko" 11, 3 proc., czyli mniej więcej tyle, ile OZE. Węgla brunatnego Niemcy mają pod dostatkiem. Nie zamierzają z niego rezygnować, a wręcz odwrotnie: chcą eksploatować nowe pokłady, które trzeba będzie przerobić na energię w nowych elektrowniach.
A zatem w państwie, które jest orędownikiem OZE, nie następuje regres energetyki węglowej (pamiętać trzeba także o węglu kamiennym, którego udział w wspomnianym bilansie wynosi ok. 12,8 proc.), lecz progres. Dość powiedzieć, że od 2006 r. w Niemczech wybudowano 11 elektrowni pracujących na węglu kamiennym i brunatnym. Czymś trzeba zastąpić elektrownie jądrowe. Te już zlikwidowane oraz te, które wkrótce będą zamknięte, co ma nastąpić ostatecznie do roku 2022.
To co dobre dla gospodarki i biznesu niekoniecznie musi być tak samo postrzegane przez lokalne społeczności. A te protestują przeciwko budowie nowych odkrywek. Tak w Polsce, jak i w Niemczech. Trzeba zrozumieć ludzi, którzy mieszkają w danym miejscu od pokoleń i nagle mają je opuścić, bo wkrótce będzie tu wielka dziura. Czy protestowaliby również w sytuacji, gdyby w miejscu ich zamieszkania wyrósł las wiatraków? Z pewnością. Jednak, należy założyć, taki protest nie byłby wspierany przez Zielonych i Greenpeace.
Jedni i drudzy są przeciwni energetyce węglowej, bo jest brudna i emisyjna. Pomysłów na to, czym ją zastąpić, by nie tylko była czysta, jak tzw. zielona, ale i tania, jak tzw. brudna, nie podają.
Za to Eurostat (taki unijny GUS) podał, że w 2013 r. największą emisję CO2 w Europie (unijnej) miały: Niemcy (760 mln ton), Wielka Brytania (455 mln ton), Francja (346 mln ton), Włochy (342 mln ton), Polska (290 mln ton), Hiszpania (224 mln ton) i Holandia (162 mln ton). Z tych siedmiu państw pochodziło w sumie 77 proc. wszystkich emisji CO2 w 2013 r. w państwach UE.
Bo się opłaca
W Niemczech 25 proc. energii elektrycznej wytwarza się w elektrowniach zasilanych węglem brunatnym. W branży węgla brunatnego (kopalnie i energetyka) pracuje ok. 20 tys. osób. Rezygnacja z tego paliwa w niemieckim systemie związana byłaby ze olbrzymią, nawet jak na niemieckie warunki, redukcją zatrudnienia. Trudno byłoby ją zrekompensować szybko i w pełni poprzez inne branże gospodarki. Taka rewolucja uderzyłaby także w koncerny energetyczne, których portfolia odzwierciedlają, mniej więcej, mapę energetyczną Niemiec.
Według szacunków na każdej megawatogodzinie energii z węgla brunatnego zarabia się 20 euro, czyli dwukrotnie więcej niż w przypadku węgla kamiennego, nie wspominając już o zielonej energii, której nie byłoby bez niemałych dotacji. Wychodzi więc na to, że Niemcy nawołujący poprzez swoich reprezentantów w Brukseli do dekarbonizacji energetyki w Europie, sami ten proces odłożyli ad acta, na późniejsze czasy.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
Do Gubina. Widzisz Gubin, z tobą i z podobnymi tobie jest jeden problem. Zabieracie głos, a nie potraficie przeczytać tekstu ze zrozumieniem. Autor napisał, że udział węgla brunatnego w bilansie paliwowo-energetycznym wynosił tylko 11,3 proc.,a zaś 25 procent energii elektrycznej wytwarza się z węgla brunatnego. To są dwa różne pojęcia i nie są równoważne. Żenadą jest to, że ktoś taki niedouczony ośmiela się zabierać głos w poważnych sprawach. Poczytaj coś może więcej poza broszurkami:)
Autor raz podaje, że Niemcy mają 11 % energii z węgla brunatnego i kilka akapitów niżej, że 25 %... I tyle wie na temat energetyki niemieckeij. Żenada. Wszyscy wiedzą, że Niemcy idą w OZE - to widać, słychać i czuć!
Zamykają atomówki, to muszą zasuwać na węglu.