Można powiedzieć tak: nie jest źle, choć mogłoby być lepiej. Lepiej nie może być, przynajmniej na razie, bo w krajowym górnictwie nastały chude lata. A nie jest źle w Kopeksie dlatego, że to czego nie udało zarobić się na krajowym rynku, zrekompensowano sobie daleko poza Polską...
Józef Wolski, prezes zarządu Kopex SA, wyluzowany, bez służbowego uniformu (czyli garnituru) spotkał się z końcem lutego z dziennikarzami z województwa śląskiego na tzw. śniadaniu prasowym. Śniadanie było słodkie, informacje podawane przez kierującego spółką także, chociaż nie brakowało w nich i treści, których prezes nie chciałby przekazywać, gdyby nie rzeczywistość krajowego rynku górniczego.
- W dniu powołania nowego zarządu (poprzedniego prezesa większościowy udziałowiec odwołał w czerwcu 2013 r. nie tylko dlatego, że był zamieszany w sprawy natury sądowej - TG) akcje Kopeksu były notowane na poziomie 9,3 zł. Niedawno, po ogłoszeniu wyników za IV kwartał 2013 r. wartość akcji przekroczyła nieco poziom 14 zł - wyliczał (z lekko skrywanym zadowoleniem) prezes Wolski.
Przypomnijmy, że Kopex SA notowany jest na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie od 1998 r. Stąd też wszystkie śniadania i obiady prasowe oraz prezentacje wyników wpierw mają miejsce w Warszawie... Zatem wcześniej spółka pochwaliła się w stolicy, że IV kwartał przyniósł jej, przy przychodach wynoszących ok. 420 mln zł, zyskiem neto w wysokości 26,7 mln zł. W tzw. ujęciu rocznym Grupa zarobiła 67,5 mln zł neto przy przychodzie ok. 1,395 mld zł (1,68 mld w roku 2012). Mało czy dużo?
Józef Wolski, jak każdy prezes spółki notowanej na parkiecie nie odpowiada na niektóre pytania w sposób jednoznaczny (na niektóre w ogóle giełdowi prezesi nie odpowiadają, zasłaniając się GPW i ewentualnym wpływem ewentualnych odpowiedzi na notowania akcji ich spółek). W Katowicach powtórzył to, co powiedział wcześniej w Warszawie:
- Dane z czwartego kwartału 2013 r. pokazują, że skutecznie poprawiamy nasze wyniki po złej pierwszej połowie 2013 r.
Do tej złej połowy przyczynił się styl zarządzania za poprzedniej prezesury, ale nie czyńmy poprzednika Józefa Wolskiego jedynym kreatorem tego stanu rzeczy (tym bardziej, że o zmarłych w naszej tradycji nie zwykło mówić źle). Po prostu: na te wyniki (także i konkurenta nr 1, czyli Famuru) wpłynął w sporym wymiarze kryzys w polskim górnictwie węgla kamiennego.
W czymże on przejawił się dla spółki dowodzonej przez Józefa Wolskiego?
Mniej na maszyny
Jeśli Kompania Węglowa jest największą spółką węglową (nie tylko) w Polsce, to wiadomo, że kryzys w niej odczuwają i ci, którzy z nią współpracują.
- Wszystkie odbudowy Kompania zamierza kupić w 2015 r. , a według planów miała je kupować wcześniej - powiadał, w tym momencie zasmucony, prezes Kopeksu.
I martwi go nie tylko to, że takie zmiany przełożą się na rachunek finansowy jego spółki, ale także - w bliższej i dalszej perspektywie - na kondycję Kompanii i innych spółek węglowych, które znalawszy się w sytuacji kryzysowej - chcąc nie chcąc - zmuszone są do oszczędzania, również, jak to się mówi "w obszarze inwestycji".
I prezes Wolski wyliczał. Jeśli w 2013 r. wydobycie w KW ma wynieść ok. 36 mln t., a planowane na 2014 r. ma mieścić się w przedziale 32-33 mln t, to oznacza, że przy stałej cenie zbytu węgla (a nie wiele wskazuje, że ma ona wzrosnąć) tegoroczna strata (ok. 1 mld zł) może być w 2014 r. wyższa (ok. 1,5 mld zł).
- Teraz koszt wydobycia 1 gigadżula w KW wynosi ok 14 zł, zatem w 2014 r. nie będzie niższy, ale wyższy. Tymczasem energetyka skłonna jest płacić za 1 GJ nie więcej niż 10,5 zł. W górnictwie ważne jest odtwarzanie mocy produkcyjnych i szacuje się, że na to trzeba wydatkować 20-22 zł na tonę wydobycia. U nas na ten cel przeznacza się nie więcej niż 14 zł. Taki stan rzeczy oznacza, że w kopalniach będzie więcej awarii maszyn i urządzeń górniczych, będą większe przestoje, a to wszystko przełoży się na spadek wydobycia. W spółkach mają tego świadomość, ale...
Ale nie mają pieniędzy. Stąd też zarząd KW broni koncepcji sprzedaży kopalni Knurów-Szczygłowice niczym niepodległości, bo potrzebuje pieniędzy na to, na co teraz nie ma.
Mikrus nadchodzi
Kopeksowi udało się w dużym stopniu (w większej mierze niż Famurowi, do czego zresztą ten ostatni przyznał się w komunikacie bilansującym 2013 r.) zastąpić nieosiągnięte zyski na rynku krajowym, realnymi poza Polską.
- Zresztą u nas zyski będą jeszcze mniejsze, bo dostawcy będą zmuszeni obniżyć marże, a poza tym może pojawić się na rynku maszyn u nas chińska konkurencja. W tym roku zamierzamy w dalszym ciągu zwiększać przychody z rynków zagranicznych...
I sporo czasu poświęcił wyszczególnieniu tego, co udało się na nich osiągnąć Kopeksowi. Zatem skrótowo: Argentyna - "przerabiają" kontrakt na 109 mln euro. Bośnia. W Chinach procentuje "praca od postaw", parę dobrych kontraktów, inne - w perspektywie. Rosja - rynek też ważny, ale teraz nieco "śpiący", lecz również perspektywiczny. Australia - kryzysowo, ale jakoś idzie. Afryka - kontynent możliwości... Tam, gdzie jest Kopex, tam zakładane są spółki, w tym również z udziałem lokalnym. I żeby sprawa była jasna: Kopex nie ma się na tych rynkach za gracza numer jeden, ale chce uszczknąć coś z tego tortu największym rywalom. Kompleks ścianowy Mikrus (jedyne na świecie rozwiązanie umożliwiające skuteczną eksploatację niskich, twardych i pofałdowanych pokładów) ma sprawić, że spółka będzie mogła rywalizować z największymi w branży.
Kopex chce również wskoczyć do grona krajowych producentów węgla. Nie zamierza rezygnować z budowy upadowej kopalni w Przeciszowie k. Oświęcimia, o czym już TG pisała i do czego pewnie nieraz wrócimy...
PS.
Tekst nie jest adresowany do analityków giełdowych i stąd też jest pewnym uproszczeniem finansowej rzeczywistości omawianej spółki.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
