Weteran wśród headhunterów, którzy poszukują dla spółek górniczych najlepszych kandydatów na stanowiska prezesów - Bill Haldane, mówi, że przez całe zawodowe życie naśladował Diogenesa - greckiego filozofa, który podobno przemierzał Ateny z zapaloną lampą w ręku mimo dziennego światła, bo - jak tłumaczył - ciągle szukał uczciwego człowieka.
- Diogenes był honorowym poczciwcem, który nie bujał w obłokach, ale stąpał twardo po ziemi. I ja próbowałem praktykować jego proste cnoty przez całą moją karierę w przemyśle górniczym - stwierdza Irlandczyk.
- Nie lubię zamiatania brudów pod dywan - dodaje.
Wyjątkową rozmowę z legendarnym łowcą głów dla światowego górnictwa przeprowadził w portalu mining.com Tommy Humphreys, założyciel bloga www.ceo.ca, na którym zajmuje się problematyką przywództwa, zamożności i bogactw naturalnych. Publikujemy jej najciekawsze fragmenty.
Bill wyrobił sobie nazwisko już na początku kariery, pod koniec lat 80., gdy słynący z zuchwałości i porównywany do herszta piratów miliarder Sir Jimmy Goldsmith szukał załogi dla swej korporacji Newmont Mining i mianował Haldane'a swym łowcą głów.
- Poleciałem do Londynu, żeby się z nim spotkać i odebrać instrukcję do poszukiwań prezesa Newmont - mówi Bill. Niedługo potem objawił swoje charakterystyczne umiejętności: - Poskładałem do kupy calutki zarząd, a kiedy wystartowali, potrafili wykorzystać nawet przeciwny wiatr, by stawić czoła całej branży złota w tamtych czasach - wspomina.
- Nie miałem wtedy dosłownie jakiejkolwiek konkurencji i umiałem zrobić z tego dobry użytek - mówi Haldane. Od 25 lat Bill wynajdywał prezydentów i prezesów dla takich gigantów, jak Barrick, Newmont, Placer Dome, Ivanhoe Mines, by poprzestać na kilku. Przeprowadził więcej rekrutacji na najwyższe stanowiska w branży wydobywczej niż ktokolwiek inny na świecie. Współpracuje równie chętnie z młodymi, malutkimi spółkami, jak ze średniakami i największymi w branży.
Co myśli Haldane o obecnej sytuacji sektora zasobów naturalnych?
- Jak wiecie, rynek oglądany od zaplecza wydaje się mały i ciasny. Ale wystarczy zmienić punkt widzenia i wszystko się zmienia - mówi zagadkowo, żartując: - W swoim życiu widziałem więcej rowerów niż sklep rowerowy! Pieniądze już w niedalekiej przyszłości napłyną do naszej branży z Europy i Azji. A Londyn na szlaku tych przepływów będzie najlepszym miejscem na dzisiaj, jeśli zajmujesz się finansami górnictwa. Można by wykorzystać wiele zalet tej stolicy - przewiduje Haldane. - Ale pomysł, nad którym zastanawiasz się dzisiaj, musi być dużo, dużo lepszy od tych dawniejszych - bo inwestorzy zmądrzeli. Konieczne dla górnictwa są dzisiaj zarządy największego formatu, tacy szefowie kompanii, którzy podzielą się z inwestorami w szczery, prostolinijny sposób.
Billa martwi przesadna wiara, jaką przemysł pokłada dziś w kwartalnych raportach. Kompanie górnicze często kierują zbyt wiele uwagi na to, by obłaskawić "nieobłaskawialnych" analityków i bankierów, podczas gdy mogłyby skupić się na zarządzaniu kosztami projektów. CEO (Chief Executive Officer, czyli najważniejsza osoba w firmie) musi dziś myśleć "w dłuższych terminach i przestać tak często sprawdzać mapę drogową".
Rwanie włosów z głowy nad raportami kwartalnymi firmy i publikowanie ich na Twitterze nie jest tym, co Bill polecałby jako taktykę dla ważnego przywódcy kompanii. W rzeczy samej Haldane ma zwyczaj nie odpowiadać na maile, które przychodzą na telefon komórkowy, chociaż wszystkie w końcu czyta i odpowiada bez pośpiechu, w ciągu 12 godzin. Bill wyznaje zasadę, że zawsze trzeba mieć czas na pomyślenie. - Gdy wciąż jesteś spętany nadchodzącymi wiadomościami - emailami, telefonami czy sms-ami - robi się groźnie. Potrzebujesz czasu na refleksję, co właściwie robisz, na przemyślenie swojego CV, na przemyślenie wszystkiego po kolei. Jestem facetem, który wybiera najbardziej przemyślane propozycje.
Bill pracuje teraz w firmie Odgers Berndtson i sądzi, że młodszym od niego konsultantom bardziej do twarzy z wysyłaniem wiadomości tekstowych, tweetowaniem, dzieleniem się na Facebooku, w portalu Linkedin itd. Podczas gdy on sam koncentruje się na wyborze najważniejszej osoby dla firmy-klienta, jego młodsi współpracownicy pomagają zbudować resztę zespołu zarządzającego.
Czy w epoce Linkedin headhunterzy są jeszcze w ogóle konieczni?
- Górnictwo to niewielka branża - odpowiada. - Ale poza nim są ludzie, których mogłeś nigdy nie spotkać. A masz obowiązek wykonać to, czego od ciebie wymagają, czyli przeprowadzić profesjonalną rekrutację. Headhunter daje kompanii sposobność dowiedzenia się o kandydacie, bez którego całe polowanie przypominałoby tylko kłusowniczą namiastkę. Znam wielu chętnych menedżerów, że mógłbym zadzwonić po któregoś z nich, zanim klient zdąży się przestawić... - ironizuje Haldane.
Kontakty Billa, które zbierał przez 25 lat, są jednym z jego najmocniejszych atutów na rynku. - Aż za dobrze znam facetów w branży górniczej. Wiem, co o każdym z nich myśl jego odpowiednik w innej firmie. Wiem, którzy są dobrzy, a którzy źli. A jeśli ja osobiście nie wiem, to na pewno jeden z moich starszych przyjaciół będzie już miał wyrobione zdanie. Towarzystwo spod znaku zasobów naturalnych jest dostatecznie bandyckie, żeby przynajmniej zasoby ludzkie pozyskiwać do niego z najwyższą starannością - ucina Haldane.
Czy jest także promotorem kompanii górniczych w takim sensie, że może polecić wybraną z firm temu, kto w perspektywie ma zadatki na wybitnego szefa?
- Kiedy biorę zlecenie, wchodzę w rolę adwokata firmy - odpowiada Haldane. - Oto dlaczego nie robię interesów z każdym po drodze. Wiem, że nie każdą historyjkę będę w stanie opowiedzieć w zniewalający sposób.
Co tak naprawdę sprawia, że ktoś staje się menedżerem wielkiego kalibru w branży górniczej?
- Ręce po sobie i zdolność do budowania zwycięskiego zespołu - odpowiada. - Tak samo działamy w naszej firmie "łowców głów": rozumiemy, czym jest przywództwo, i budujemy zespół ludzi, którzy działają poprawnie i na bardzo długą metę. Gdy spojrzysz na najlepszych liderów w spółkach górniczych, dostrzeżesz bez trudu, że ci ludzie mają bebechy i wyobraźnię, umieją otaczać się wspaniałym zespołem oraz - coraz ważniejsza umiejętność - potrafią dokonywać cudów dla swoich udziałowców. Niech górnictwo nie poddaje się jeszcze zbyt szybko!
Dlaczego Bill Haladane nigdy sam siebie nie wypromował na stroszącego piękne pióra szefa kompanii wydobywczej?
- Zbyt wiele jest we mnie z Diogenesa. Do roli, o której mowa, nie mam zdolności dyplomatycznych.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
