Morcinek był już we wczesnej młodości człowiekiem aktywnym politycznie. W październiku 1918 jako Einjähriger Korporal Morcinek (jednoroczny kapral Morcinek) uczestniczył u schyłku Austro-Węgier w przewrocie polskiej Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego, którego celem było przyłączenie znacznej części Księstwa Cieszyńskiego, zamieszkanej przez ludność polskojęzyczną do Polski. Sam Morcinek brał udział w przejmowaniu garnizonu cieszyńskiego. To on przyjął 31 października 1918 fonogram z instrukcjami pułkownika Bolesława Roi z Polskiej Komendy Wojskowej w Krakowie.
W okresie międzywojennym działalność społeczno-polityczną Morcinka można określić jako antyniemiecką, niektórzy krytycy zarzucali mu wręcz krzewienie nienawiści do Niemców.
Po wojnie związał się politycznie ze Stronnictwem Demokratycznym. Z okręgu bielskiego sprawował mandat poselski do Sejmu PRL I kadencji (1952-1956). Został wmanewrowany w inicjatywę zmiany nazwy Katowic na "Stalinogród" po śmierci Stalina w 1953.
Niesłusznie obiegowa opinia przypisuje Morcinkowi "autorstwo" tego niechlubnego pomysłu. W rzeczywistości Katowice przemianowano uchwałą Rady Państwa i Rady Ministrów o uczczeniu pamięci Józefa Stalina, podpisaną 7 marca przez Bolesława Bieruta i Aleksandra Zawadzkiego. Natomiast sesja Sejmu, podczas której Morcinek odczytał "wręczoną" mu kartkę z "prośbą" zmiany nazwy miasta, odbyła się dopiero 28 kwietnia, a więc po prawie dwóch miesiącach administracyjnego funkcjonowania Stalinogrodu.
Cała sytuacja spotkała się z dezaprobatą ludności Katowic i brakiem zrozumienia dla wcześniej bardzo lubianego i cieszącego się dużym szacunkiem na Śląsku pisarza. Odtąd niesłusznie i krzywdząco uważa się go za "ojca-założyciela" Stalinogrodu.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
