Na piątkowym (9 marca) posiedzeniu ministrów środowiska UE Polska zawetowała przedłożoną przez duńską prezydencję propozycję dalszego ograniczania emisji dwutlenku węgla.
Miały to być dalsze kroki milowe na tej drodze. Miały one polegać na dalszej redukcji tego gazu co dziesięć lat o kolejne 20 proc. W roku 2050 miała to być redukcja o 80 proc. Biorący udział w tych obradach minister Marcin Korolec powiedział, że polski wniosek zmierzał do powiązania stanowiska unijnego z porozumieniem globalnym w tej sprawie. Jak wiadomo, globalne porozumienie jest na razie nieosiągalne.
Ponieważ państwa UE odpowiadają tylko za 11 proc. światowej emisji, jej redukcja nie ma klimatycznego znaczenia w skali globu. Jest to szczególnie groźna sytuacja w chwili kryzysu gospodarczego państw tej strefy. Przyjęcie zaostrzonych sankcji powoduje ucieczkę przemysłu do krajów, gdzie pakiet ten nie jest przestrzegany. W rezultacie tego procesu globalna emisja dwutlenku węgla jeszcze się zwiększy zamiast zmniejszyć.
Polska wraz z Grupą Wyszehradzką przedłożyła propozycje kompromisowe. Zostały od jednak nie dopuszczone do dyskusji na posiedzeniu tego gremium. Nie rozpatrując tu szczegółów tej konferencji, o których donoszą media, trzeba zwrócić uwagę na przynajmniej trzy zasadnicze związane z tym kwestie. Pierwsza z nich to sprawa przysługującego nam prawa weta, z którego skorzystaliśmy i związanych z tym zasad demokracji. Druga to poszanowania wzajemne partnerów negocjacji i umów w skali UE. Trzecia to stanowisko organizacji ekologicznych, które w sposób nieprzytomny zaatakowały nasz kraj.
Weto
Dojrzewało ono przez ostatnie dziesięć lat. Już formuła 3x20 przyjęta do roku 2020 wzbudzała opór, krytykę i postulaty jej renegocjacji. Dalsze w tym kierunku przygotowania, prace i udział negocjatorów polskich w tego rodzaju debatach był powszechnie nie akceptowany.
Dotyczyło to przynajmniej środowisk biznesu, przemysłu, gospodarki, a przede wszystkim energetyki. Polska energetyka oparta na węglu kamiennym i brunatnym nie może być z dnia na dzień zastąpiona znacznie droższymi instalacjami OZE (odnawialne źródła energii). Proces ten rozwija się jednak zgodnie z przyjętymi w tej sprawie porozumieniami, mimo jego ewidentnie droższej produkcji energii.
Jej koszta mają podstawowe znaczenia dla konkurencyjności naszej gospodarki nie tylko w ramach UE, ale także w i skali globalnej. Nie chcemy być pod tym względem zależni tylko od dostawców zagranicznych. Mamy ambicje i możliwości przynajmniej równorzędnej wymiany usług i towarów z naszymi sąsiadami. W tej sytuacji dalsze drastyczne decyzje w sprawie ograniczenia emisji spowodowałyby znaczne podrożenie eksportowanych towarów. Brak nabywców spowodowałby upadek szeregu ważnych dla polskiej gospodarki firm i przedsiębiorstw. Z tego względu polskie weto na przedłożone sztywne postulaty i propozycje duńskiej prezydencji są z naszego punku widzenia całkowicie zrozumiałe.
Jeden kraj
Pani komisarz ds. klimatu UE Connie Hedegaard powiedziała: "nigdy nie zaakceptujemy sytuacji, żeby jeden kraj zablokował resztę świata, to samo tyczy się Europy, jeden kraj nie może blokować 26 krajów." Otóż słynące demokratycznych standardów instytucje UE na przykładzie pani komisarz usiłują je skompromitować i zastąpić dyktaturą. Wypowiedź ta jako żywo przypomina dyskusję, jaką w Moskwie w 1968 roku prowadził Leonid Breżniew z czeskim przywódcą Aleksandrem Dubczkiem. O samodzielnych decyzjach rządu czeskiego radziecki przywódca użył prawie tych samych słów, co Connie Hedegaard w stosunku do Polski, choć formalnie w znacznie łagodniejszej formie. "Jak to - mówił radziecki przywódca - ty sobie to wyobrażasz? Sam podejmujesz decyzje i mnie się o nic nie pytasz! Przecież jesteśmy jak bracia! Wszystko ci pomogę. Tylko musisz się mnie poradzić itp. itd."*
Coś jest na rzeczy, bo hymn UE też mówi, że: "Wszyscy ludzie będą braćmi".
Tam była otwarta dyktatura w ramach RWPG, teraz jest bardziej zakamuflowana UE, przynajmniej w jej dyrektywach, postanowieniach, celach i ustaleniach. Nikt nie śmie się wyłamać. Jeżeli tak, to zgroza! Trzeba się zabrać za niepokornego, który wszystkim utrudnia dojście do szczęśliwego świata.
Na marginesie warto zauważyć, że z tym "jednym krajem" wspomnianym przez panią komisarz są w UE same kłopoty. W sprawie unijnych długów, jest nim Grecja, w sprawie paktu fiskalnego jest nim Wielka Brytania, w sprawie konstytucji są Węgry, w sprawie niemiłego prezydenta są nim Czechy. Wkrótce może okazać się, że każdy z osobna kraj UE, łącznie z Danią to "jedyny kraj", który sprzeciwia się niekorzystnym dla siebie rozwiązaniom.
Ekologiczne pomyje
Nie inaczej można nazwać wypowiedzi organizacji ekologicznych. Nie pozostawiają one na Polsce suchej nitki. Pani Jason Anderson odpowiedzialna za politykę klimatyczną UE organizacji ochrony zwierząt WWF powiedziała: "Najwyższy czas, by wymyślić nowy system podejmowania decyzji, by Polska przestała dyktować warunki europejskiej polityki klimatycznej. Jeden kraj członkowski po prostu nie może blokować dziesięciolecia postępu Europy w tej kwestii". I dalej kontynuowała: "Zamiast wzmocnić niewydolny przemysł węglowy, który sieje spustoszenie zarówno w obszarze zdrowia publicznego jak i środowiska, Polska powinna zacząć inwestować w czyste technologie energetyczne".
Te czyste technologie energetyczne jeszcze żaden kraj na świecie nie wprowadził. Są one bardzo kosztowne i nie wiadomo dlaczego, akurat my mamy być pod tym względem prekursorami na całym świecie.
Podobnie odkrywczymi uwagami na nasz temat popisał się dyrektor ds. polityki klimatycznej Greenpeace Boris den Blanken. Oświadczył on: "Polska pogorszyła jeszcze bardziej wizerunek swojej przestarzałej gospodarki i hamuje postęp całego kontynentu. Europa bardzo potrzebuje uwolnić się od drogiego importu paliw kopalnych, które codziennie na wielką skalę uniemożliwiają ożywienie gospodarcze i bezpieczeństwo klimatyczne".
Jakoś zapomniał pan dyrektor wspomnieć, że póki, co to Polska ma jeden z najwyższych wskaźników wzrostu PKB w UE. Wszystko uzyskuje właśnie to z tej "przestarzałej gospodarki, która hamuje postęp całego kontynentu".
Na te "pomyje" organizacji środowiskowych warto o tyle zwrócić uwagę, że dokumentują one same o sobie swój swoisty szowinizm i brak jakichkolwiek hamulców w nieprzytomnym i wręcz bezmyślnym atakiem na naszą gospodarkę, górnictwo i w ogóle na nasz kraj.
Solidarność
Jasne jest, że Polska poprzez swój wkład w ratowanie takich gospodarek jak grecka, hiszpańska, włoska, czy też portugalska przyczynia się do "hamowania rozwoju kontynentu". Tego rodzaju wypowiedzi są dowodem na szczególnie pojmowaną solidarność w UE. Jest ona akceptowana tylko w jedną stronę. Kiedy trzeba pomagać krajom najwyżej rozwiniętym. Wtedy w imię solidarności mamy się przykładać do zachowania tam stopy życiowej na niezmienionym poziomie.
Kiedy jednak my jesteśmy w potrzebie, to jest wrogość. Nie ma litości, nie ma solidarności. Jest przymus i nachalna dyktatura. Ta niezbyt sympatyczna strona UE, w której jesteśmy i nadal chcemy być, jest może tylko symboliczna. Nie mniej nie jest ona przyjemna i daje wiele powodów do refleksji nad potrzebą bardziej zdecydowanej naszej roli w UE.
*Mlynář Zdeněk - Mróz ze Wschodu - Pamiętniki, wspomnienia, listy ...
Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza, 1981.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
Zakładam tomie, że jesteś sympatykiem organizacji "Zielenyj Mir" znanej też pod nazwą "Greenpeace". Otóż zasada subsydiarności przyjęta przez UE jest jakoś inaczej rozumiana przez przedstawicieli takich krajów jak Dania czy Holandia, które to kraje czerpią dużą część zysków z praw własności przemysłowych do tzw. "czystych technologii". Tak się składa, że parę dni temu oglądałem pilotażową instalację wychwytu CO2 w elektrowni La Perdeda w Asturii. Nie należy mylić jednak całkiem ciekawego pomysłu likwidacji hałd poprzez domieszkowanie wydobywanego z nich kamienia do węgla i spalania razem w kotle fluidalnym - co uważam, za rozsądne podejście do ochrony środowiska - z wydumanym pomysłem spalania w instalacji węgla razem z CaCo tak aby związać wapniem CO2. W efekcie w instalacji po redukcji wydziela się CO2 lecz faktycznie nikt go nie magazynuje i po prostu "idzie w luft". Jeśli towarzysze z Gazpromu chcieliby abyśmy i my coś zrobili z naszym CO2 to najlepiej jak im go odeślemy rurociągiem Przyjaźń. No, a tak przy okazji siedziba Greenpeace na Europę nieprzypadkowo jest w Amsterdamie.
Tom, poraził mnie twój wywód. Jest taki błyskotliwy. A jakaż przenikliwa argumentacja. Nic, tylko gratulować analitycznego podejścia. Oczywiście masz rację, musimy więcej kupować rosyjskiego gazy, arabskiej ropy, francuskich elektrowni atomowych, duńskich i niemieckich wiatraków, aby uszczęśliwić Towarzyszy z Unii Europejskiej. Taki blok elektrowni gazowej to się buduje przecież z dwa, góra trzy lata i to za pół darmo. Atomówka - góra trzy lata, a Francuzi lub Japończycy nie mają zwyczaju żądać za nią zapłaty. Wiatrakami możemy pokryć cały kraju, a że są drogie i mało w polskich warunkach wydajne, to co z tego? Kolektory, można zamontować na wszystkich blokach i domach, niech mieszkańcy wyskoczą z kasy. Masz rację, całą polską energetykę można było przestawić w ciągu 8 lat, bo przecież chcieć to móc...
Od 12 lat wiadomo ,że będziemy w UE Od 8 jesteśmy w UE i wiadomo jaka jest polityka klimatyczna UE. I nic w polskiej energetyce sie nie zmieniło. Dalej węgiel. Nawet nikt nie próbuje tego zmienić... Tylko Veto.